سیده مونا حجازی

هدف این تحقیق، مطالعه نقش مدیریت استعداد در بُروز قابلیت های نوآورانه بود. روش شناسی این تحقیق از نظرهدف، بنیادی و بر حسب روش گردآوری داده ها و ماهیت پژوهش، توصیفی- پیمایشی به شمار می رود. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه، روش دلفی و تکمیل پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را خبرگان آگاه و متخصصان حوزه مدیریت استعداد و شایستگی حرفه ای کارکنان تشکیل داده است که از سوابق بالایی در سطوح تصمیم گیری و اجرایی و همین طور سابقه آکادمیک در این حوزه برخوردار بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 103 نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. روایی صوری پرسشنامه با نظر خبرگان و پایایی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ با مقدار 0/886 مورد تأیید قرار گرفت. برای بررسی و آزمون فرضیه ها و بررسی روابط علّیِ متغیرهای موجود در تحقیق، از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار PLS2 استفاده شد. در این پژوهش، سازوکارهای اجرایی، موانع و تسهیل گرهای اجرای مدل نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که مدیریت استعداد با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیل گر (فردی، محیطی، سازمانی، انسانی، بافتاری و فرهنگی) در بُروز قابلیت های نوآورانه تأثیرگذار هستند.