رویا علیرضایی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی احساس تعلق به مدرسه و انگیزه پیشرفت تحصیلی در میان دانش آموزان مقطع متوسطه مدارس عادی و هوشمند شهر اردبیل به روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی دوره متوسطه دخترانه ناحیه یک شهر اردبیل بود. نمونه ی آماری به تعداد 300 دانش آموز(150 دانش آموز از مدارس عادی و 150 دانش آموز از مدارس هوشمند) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب گردید. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بتی و بری بود، که روایی صوری و محتوایی هردو پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان، و پایایی آنها نیز با روش آلفای کرنباخ برای پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس(71/0) و برای پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه(90/0) بدست آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون T دو گروهه تجزیه و تحلیل گردید. نتایج تحلیل داده ها نشان داد احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان مدارس عادی بالاتر از مدارس هوشمند می باشد. همچنین بین انگیزه ی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس عادی با دانش آموزان مدارس هوشمند تفاوت معنی داری وجود ندارد.