عباس حسین زاده صفاری

می توان گفت تمام فعالیت ها و اقداماتی که در همه زمینه ها توسط انسان انجام می شود، حاصل فرآیند تصمیم گیری است. تصمیم گیری یکی از اجزای جدایی ناپذیر علم مدیریت به شمار می آید ازجمله در تعیین خط مشی سازمان، در تدوین اهداف، طراحی سازمان، انتخاب، ارزیابی. درواقع تصمیم گیری جزء اصلی و رکن اساسی در تمامی افعال و اعمال مدیریت، هست. از طرفی دیگر خط مشی، جهت گیری کلی هست که چگونگی عمل دولت و سازمان های دولتی را مشخص می سازد. ازاین رو در این مقاله به دنبال این هستیم که نقش تصمیم گیری مبتنی بر خط مشی گذاری عمومی را مشخص کنیم و فرض این است که تصمیم گیری در خط مش گذاری نقش تعیین کننده دارد و می توان با افزایش بهره وری، تصمیم گیری بهتری در خط مشی عمومی اخذ نمود. روش تحقیق در این پژوهش کتابخانه ای و میدانی است و نتیجه این شد که مدیران پیش از آنکه تصمیمی بگیرند می بایست با چند نفر مشورت کنند و فرهنگ مردم را در نظر بگیرید و از دام های فراروی تصمیم گیری بر حذر باشند و درنهایت اشتباهشان را بپذیرند و بر روی آن ها اصرار نورزند.