نیلوفر خادمی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر مشاهده، تصویرسازی و اجرای حرکت بر شاخص های روان فیزیولوژیک و توانایی تصویرسازی بود. شرکت کنندگان به چهار گروه 10 نفره (تصویرسازی جنبشی حرکت، تصویرسازی بینایی حرکت، مشاهده حرکت و اجرای حرکت) تقسیم شدند. در پیش آزمون، شرکت کنندگان، بندهای پرسش نامه تصویرسازی حرکتی اصلاح شده را تصویرسازی کردند. حین تصویرسازی، شاخص های روان فیزیولوژیک آنها ثبت شد. شرکت کنندگان سهولت تصویرسازی را بر اساس همین پرسش نامه رتبه بندی کردند و به مدت سه روز بر اساس گروه تمرینی خود به تمرین پرداختند. پس آزمون همانند پروتکل پیش آزمون اجرا شد. آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیره نشان داد تفاوت معناداری بین نمرات متغیرهای دمای سطحی پوست، ضربان قلب و ریتم تنفس وجود دارد. از سوی دیگر اختلاف معناداری در توانایی تصویرسازی چهار گروه در پس آزمون وجود نداشت. بنابراین به نظر می رسد هر چهار روش به یک میزان در توانایی تصویرسازی اثرگذار هستند.