سهیلا رمیم

امروزه رسانه ها بنا بر نیاز مخاطب کارکردهای مختلف، بخشی از تولیدهای رسانه ای در جهت آموزش موازی یا آموزش دائمی بکار گرفته شده اند. پیام این رسانه ها با کمک حواس مختلف درک می شود. اما این حواس در یادگیری انسان نقش مساوی و یکسان ندارند و همچنین هر انسانی شیوه یادگیری متفاوت دارد. این مقاله با توجه به نقش رسانه های شنیداری به خصوص رادیو در آموزش غیررسمی و موازی می کوشد با تکیه بر سبکV.A.K  (یادگیری دیداری، شنیداری، حرکتی) که بر نقش اساسی حس شنیداری در یادگیری تأکید خاص دارد، راهکارهای مناسب برای استفاده آموزشی از رادیو را به تهیه کنندگان برنامه ها ارائه کند؛ زیرا در حال حاضر عدم وجود الگوی مشخص برای تهیه کنندگان رادیو در ایران در انتقال پیام های آموزشی، آن ها را تنها متکی به حدس و گمان و تشخیص های تجربی و دوری از مبانی علمی تولید برنامه های آموزشی ساخته است. سؤال این پژوهش آن است که چگونه می توان سبک های حسی یادگیری شنیداری را در برنامه های آموزشی رادیویی استفاده نمود و توجه به آنچه دستاوردی برای برنامه سازان دارد؟ این پژوهش کیفی با شیوه اسنادی و مصاحبه عمیق با کارشناسان سه حوزه تخصصی تهیهکنندگان رادیو، فنّاوری آموزشی و روان شناسی یادگیری بوده است. نتایج پژوهش پیش رو نشان می دهد که تهیهکنندگان رادیو میتوانند با در نظر گرفتن عواملی چون تقویت حس مشارکت شنیداری و تحسین در شنونده، پرهیز از ازدحام صوتی، تأکیدات کلامی و کدگذاری صوتی، خلاصه گویی در توصیف و روش-های دیگر الگوی مناسبی برای تولید برنامههای آموزشی رادیویی داشته باشند.