اویس غفاری

عکاس ها می خواهند ردپای خود را تا حد ممکن در طبیعت کاهش دهند و با تمرین و ممارست و پشتکار، تصاویر زیبا ثبت کنند. آنها در برابر قدرت طبیعت و در برابر حیوانات ناتوان هستند. پس چرا آنها مطالعه می کنند، سفر میکنند، سختی ها را به جان میخرند که بتوانند تصویری را ثبت کنند؟ دو علت وجود دارد. اول آنکه آنها شاید با این کار به آرامش می رسند و با وارد شدن به دنیای حیوانات از زندگی پر هیاهوی شهری فرار میکنند. البته با دیدن تصاویر آنها تا حدودی می توان به روحیات آنها پی برد. برای مثال وقتی یک عکاس حیات وحش تعاملات یک حیوان ماده و فرزندش را به تصویر می کشد، می تواند به این معنی باشد که آن عکاس در آرزوی یک عشق است و یا اگر دوست دارد که رفتار جالبی را به تصویر بکشد، ممکن است که در زندگی با سختی روبرو شده باشد اما ترجیح می دهد که آن را جدی نگیرد. مورد بعدی که می تواند عکاسی حیات وحش را توجیه کند این است که در جهان پرهیاهوی ما و با گسترش شهرها، زندگی حیوانات در حال از بین رفتن و نسل بسیاری از آنها در حال منقرض شدن است. در این مقاله سعی شده تا حد ممکن اصول اخلاقی منفی و مثبت در حیات وحش را بیان کنیم و راجع به روشهای نوین عکاسی حیات وحش هم مطالبی ذکر شود. ما هرچقدر هم که اصول اخلاقی حیات وحش را بدانیم و به آنها آگاه باشیم، تا نتوانیم به آنها نزدیک شویم و تا وقتی نتوانیم عکس خوب بگیریم، پس در واقع موفق نبوده ایم. روش نزدیک شدن به حیوانات و کادربندی های خاص و خوب از مطالبی بود که برای خود من نیز چالش برانگیز بود. پس در ادامه مقاله سعی کردم تا مطالبی در مورد این دو موضوع بیان کنم تا راهگشای دوستان و علاقمندان به عکاسی حیات وحش باشد.