فریال طیبیان پور

در این مقاله به نظریه میدان های کاربردی – معنایی زبان و کاربرد آن در پژوهش های مقایسه ای و خصوصاً مقابله ای دو زبان در چارچوب دستور نقشگرا پرداخته شده است. این نگرش رویکردی بر اساس آرا و نظریات زبانشناسان روس و با ذکر نمونه هایی عملی از تحقیقات انجام شده آن ها صورت گرفته است. میدان های کاربردی- معنایی بر طبق تعریف به گروهی از واحدهای دستوری، واژگانی و یا ترکیبی گفته می-شود که بر مبنای یک مقوله ی معنایی مشخص در یک گروه قرار گرفته اند و بر اساس کاربرد معنایی مشترکشان با یکدیگر در تعامل قرار دارند. در این مقاله به طور خاص میدان کاربردی – معنایی بر اساس مقوله معنایی «امکان» بررسی شده است. هدف از این مقاله نشان دادن کاربرد این نظریه دربررسی ابزارهای دستوری و واژگانی زبان برای بیان یک مقوله معنایی و نقش مهمی است که این نظریه می تواند در بررسی های درون زبانی و در نهایت بین زبانی ایفا کند و راهکارهای مناسبی برای بهینه سازی ویا تغییرروش های آموزش یک زبان خارجی به زبان آموزان آن را در اختیار پژوهشگران قرار دهد.