امیرحسین درگاهی

جهان معاصر را دیگر نمی توان بدون ارتباطات گسترده بین فرهنگی تصور کرد. در میان این موقعیت های ارتباطی بین فرهنگی، توانش بین فرهنگی نقش غیرقابل انکاری در موفقیت یا شکست این ارتباطات ایفا می کند. ارتباطی که در صورت شکست می تواند موجب بدبینی و بروز قضاوت های نادرست میان اعضای فرهنگ های مختلف نسبت به یکدیگر شود. آموزش توانش بین فرهنگی یکی از مطالبات پراهمیت محققان عصر حاضر است که یکی از جایگاه های اصلی انتقال آن کلاس های آموزش زبان خارجی است. انتقال توانش بین فرهنگی به دانشجویان دوره کارشناسی رشته زبان آلمانی دانشگاه تهران هنگام آموزش نیز از ضروریاتی است که برخی محققان ایرانی بر فقدان آن تاکید و در جستارهای خود اشارتی به آن داشته اند. این مقاله قصد دارد ضمن بررسی مبناهای نظری توانش بین فرهنگی با رویکردی انتقادی، شفافیت بیشتری در این زمینه ایجاد کرده و با معرفی طرح آموزشی مشخصی بر مبنای نظریه های بررسی شده، راهکاری کاربردی و قابل اتخاذ برای طراحی واحد درسی در رشته زبان آلمانی دانشگاه تهران ارائه دهد، تا بدین وسیله گامی دیگر در تحقق این هدف برداشته شود.