مژگان حسینلو

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مدیریت انگیزش بر تاب آوری تحصیلی و تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان بود. پژوهش حاضر یک مطالعه شبه آزمایشی، دارای گروه کنترل همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود که افراد به صورت تصادفی در گروه های کنترل و آزمایش جایگزین شدند. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دوره ی متوسطه ی اول شهر تهران بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از بین مناطق 22 گانه آموزشی منطقه 5 آموزش وپرورش شهر تهران انتخاب شد. تعداد دانش آموزان در گروه کنترل شامل 15 نفر و در گروه آزمایش 17 نفر بودند که پس از انجام پیش آزمون به صورت تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شده بودند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز (2004) همچنین مقیاس تعلل ورزی تحصیلی تاکمن و سکستون (1989) بودند. سپس دانش آموزان گروه آزمایش آموزش های لازم را هفته ای یک بار طی 8 جلسه 1 و نیم ساعته دریافت کرده و پس آزمون از هردو گروه به عمل آمد. براساس تجزیه وتحلیل یافته های موجود در پژوهش بین گروه کنترل و گروه آزمایش در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. بدین ترتیب که آموزش مدیریت انگیزش با 95/0 اطمینان باعث افزایش تاب آوری تحصیلی و کاهش تعلل ورزی تحصیلی شده است. با توجه به یافته های پژوهش درمیابیم آموزش مدیریت انگیزش برای افزایش تاب آوری تحصیلی دانش آموزان مفید واقع می شود و توان مقابله با مشکلات تحصیلی را در دانش آمو زان افزایش می دهد همچنین با دست کاری سطح انگیزش تعلل ورزی دانش آموزان و به تعویق انداختن تکالیف درسی کاهش می یابد.