ابابکر بلوچی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه فرهنگ مدرسه با پیشرفت تحصیلی، نیازهای بنیادین روانشناختی و خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان متوسطه دوم منطقه لاشار (استان سیستان و بلوچستان) بود. 323 دانش آموز به شیوه نمونه گیری تصادفی- طبقه ای وارد پژوهش شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های فرهنگ مدرسه (الکساندر و ساد، 1997)، نیازهای بنیادین روانشناختی (گاردیا، دسی و رایان، 2000) و خودتنظیمی تحصیلی (بوفارد، بویزورت، ویژوا و لاروچ، 1995) بود. برای سنجش پیشرفت تحصیلی از معدل تحصیلی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد فرهنگ مدرسه با پیشرفت تحصیلی (558/0 r= )، ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی (699/0 r= ) و خودتنظیمی تحصیلی (581/0 r= ) رابطه مثبت و معناداری دارد (001/0 p< ). همچنین فرهنگ مدرسه توانسته است به ترتیب 8/31، 5/50 و 7/34 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی، ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی و خودتنظیمی تحصیلی را پیش بینی کند. با توجه به نتایج، میتوان از طریق بهبود روابط بین دانش آموزان با معلمان و همسالان، بیان انتظارات آموزشی و طراحی فرصت های مناسب آموزشی، می توان به ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی و تقویت راهبردهای خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان کمک کرد.دانش آموزان را فراهم کنند.