فاطمه ثاراللهی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه نگرش به ازدواج براساس شدت سرگردانی ذهنی در دانشجویان مجرد انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری را کلیه ی دانشجویان مجرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند که 100 نفر با سرگردانی ذهنی خفیف و 142 نفر با سرگردانی ذهنی شدید به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس نگرش به ازدواج (بارتن و روسن، 1998) و مقیاس سرگردانی ذهنی (کایر و سلی، 2013) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده گردید. یافته ها نشان داد که میانگین نگرش بدبینانه در گروه سرگردانی ذهنی شدید به نسبت گروه سرگردانی ذهنی خفیف به صورت معنی داری بیشتر بود (05/0> p ). میانگین نگرش خوش بینانه، واقع گرایانه و ایده آل گرایانه در گروه سرگردانی ذهنی خفیف به نسبت گروه سرگردانی ذهنی شدید به صورت معنی داری بیشتر بود (05/0> p ) پیشنهاد می شود آموزش هایی در جهت کاهش سرگردانی ذهنی به دانشجویان مجرد ارایه شود تا نگرش های آنها به ازدواج بهبود یابد.