نسرین عبادی

دیابت به عنوان نوعی اختلال متابولیک مزمن با شیوع گسترده، اهمیت تحقیقات مداوم و نیاز به روش های نوین را برای پیشگیری و درمان این بیماری همه گیر برجسته می کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات فیبروزی و آپوپتوزی بافت قلبی در رت های دیابتی در پی اجرای دو شیوه تمرینی هوازی و اینتروال با مصرف مکمل آستاگزانتین بود. 35 سر موش صحرایی نر پس از القای دیابت به طور تصادفی در 7گروه شامل دیابتی کنترل، دیابتی شم، دیابت+ هوازی+ مکمل، دیابت + اینترول+ مکمل، دیابت+اینتروال، دیابت+ هوازی، دیابت+ مکمل قرار گرفتند.تمرینات اینتروال به مدت 8 هفته با 5 جلسه در هفته با شدت 80 درصد Vo2max و تمرینات هوازی با شدت 65 تا 75 درصد Vo2max روی نوار گردان اجرا شد. محتوای پروتئین Cas3، COL4a1 و فیبرونکتین با تکنیک وسترن بلات اندازه گیری شد. محتوای پروتئینCOL4a1  در هر دو گروه تمرینی و ترکیبی و گروه مکمل کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل نشان داد. محتوای پروتئین Cas3 و فیبرونکتین گروه های ترکیبی و هوازی نیز نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت، اما در مقایسه محتوای این پروتئین ها بین گروه های مکمل و اینتروال نسبت به گروه کنترل اختلاف معناداری وجود نداشت. به نظر می رسد تأثیرات هم افزای تمرینات ورزشی با شدت های مختلف همراه با مکمل سازی آستاگزانتین از روند صعودی آپوپتوز و فیبروز در بافت قلبی رت های دیابتی و عوارض متعاقب آن همچون کاردیومیوپاتی دیابتی پیشگیری می کند.