آیسان امامی داریان

نظریه های تفسیری، مجموعه نظریه های صادره از سوی نهادهای معاهداتی سازمان ملل متحد که مکلف به نظارت بر اجرای مجموعه حقوق بشر هستند، می باشند. نظریه های تفسیری صادره از نهادهای حقوق بشری هنوز به اعتبار و جایگاه شایسته خود در حقوق بین الملل دست نیافته اند، اما این نظریات می توانند الگویی نوین برای اصلاح عملکرد دولت ها، ایجاد عرف بین المللی، توسعه حقوق بشر و الزام کشورها محسوب گردد. پژوهش حاضر با شیوه توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای بوده و یافته های آن نشان می دهد که اعتبار نظریه های تفسیری نهادهای حقوق بشری، باتوجه به اهمیت هریک از نهادها و همچنین حمایت سازمان های حقوق بشری بین المللی و منطقه ای از تفاسیر این نهادها متفاوت است و تا حدودی تحت تاثیر مسائل سیاسی بین المللی می باشد. همچنین میزان پایبندی کشورها به نظریه های تفسیری اندک، و تحت تاثیر فشارهای سیاسی بین المللی و داخلی می باشد و این پایبندی تحت تاثیر قدرت کشورها در تعاملات بین المللی است. اما باتوجه به اینکه نظریه های تفسیری نهادهای معاهداتی، معتبرترین مفسر معاهدات حقوق بشری محسوب می شوند و علیرغم ماهیت غیرالزام آور نظریه های تفسیری، دولت ها نمی توانند نسبت به این تفاسیر بی اعتنا باشند. استفاده از نظریه های تفسیری امروزه می تواند منجر به اصلاح رفتار کشورهای جهان باشد، چراکه الزام کشورها برای اجرای قواعد حقوق بشری در بسیاری از مواقع غیرممکن می باشد و استفاده از نظریه های تفسیری می تواند کشورها را نسبت به تبعیت از قواعد حقوق بشری تشویق نماید.