شاهرخ شاکریان

هدف اصلی این مقاله، اثبات تعهد سازمان منع سلاح های شیمیایی در قبال همکاری های صلح آمیز شیمیایی مندرج در مواد 8 و 11 «کنوانسیون منع توسعه، تولید، انباشت و کاربرد سلاح های شیمیایی و نابودی آنها» (مصوب 30 نوامبر 1992 مجمع عمومی ملل متحد) و احراز مسئولیت بین المللی این سازمان در فرضی است که چنین تعهدی را نقض کرده باشد. بر این اساس پرسش اصلی مقاله حاضر این است که در چه شرایطی و بر پایه چه فروضی می توان این سازمان را در قبال تعهداتش به ارتقای همکاری های صلح آمیز بین المللی در زمینه فعالیت های شیمیایی مسئول دانست؟ نتایج این تحقیق نشان می دهد که سازمان منع سلاح های شیمیایی در قبال همکاری های بین المللی مندرج در ماده 11 کنوانسیون تعهداتی منجز و قطعی دارد. همچنین بنابر تفسیر ارائه شده در این مقاله، گروه استرالیا که اعضای آن همگی عضو سازمان منع سلاح های شیمیایی هستند، از این جهت که بر ممنوعیت ها و محدودیت های کنوانسیون افزوده، با کنوانسیون ناسازگار است و در نتیجه اعضای آن در وضعیت نقض کنوانسیون به سر می برند.