مرتضی مسرورعلی نودهی

به رغم به پایان رسیدن جنگ تحمیلی، پرداختن به تجربه زیسته حاضران در این نبرد و راویان دست اوّل رویدادهای رخ داده در اسارتگاه های دشمن، همچنان یافته های جدید و بدیعی از این واقعه بزرگ به دست می دهد. هدف این تحقیق، استخراج مضامین مرتبط با پایداری در خاطرات آزادگان و سربازان حاضر در جنگ تحمیلی هشت ساله ایران در برابر حمله رژیم بعثی عراقی است. برای انجام دادن این کار با رویکرد جامعه شناسی نیروهای نظامی به بررسی خاطرات منتشر شده سربازان و آزادگان گیلان پرداخته شده است. این آثار شامل 30 کتاب هستند که به شکل سیستماتیک و به روش تحلیل مضمون مورد بررسی قرار گرفته اند. بررسی متون نشان می دهد که برخی از عام ترین مضامین قابل تصور در زمان اسارت که خصلتی جهان شمول دارند، در میان خاطرات نقل شده نیز به چشم می خورند. ویژگی هایی نظیر «مقاومت»، «درون گروه و برون گروه»، «ایثار»، «مجاهدت»، «حساسیت/ باور مذهبی»، «مدارا»، «تعصّب» و نظایر آن در جای جای این خاطرات مشهود است؛ با این حال، در کنار این خصائل عام، تعلّق به خاستگاهی مشترک و برخورداری از ارزش های مشابه، به بروز تفاوت هایی در «خرده فرهنگ اسارت» منجر شده است که جای بررسی و تأمل بیشتر دارد.

زمینه و هدف : از دیرباز امنیت یکی از نیازهای اولیه بشر بوده است که به عنوان حق بنیادین و پیش نیازی برای ابقا و ارتقای رفاه و سلامت مردم مطرح می شود. هدف اصلی پژوهش پیش رو این است که عوامل اجتماعی تأثیرگذار بر میزان احساس امنیت اجتماعی زنان شهری بابل را مورد بررسی قرار دهد. روش شناسی : پژوهش پیش رو از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی-تحلیلی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری متشکل از زنان بالای 18 سال شهر بابل است که براساس نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 374 نفر برگزیده شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است. روایی تحقیق با استفاده از اعتبار صوری تأیید و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ برای همه متغیرها بالای 0/74 برآورد شد. داده های جمع آوری شده در نرم افزار SPSSبا استفاده از آزمون های آماری همبستگی و رگرسیون چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها : یافته های پژوهش نشان داد که میزان احساس امنیت گروه نمونه در حد متوسط رو به پایین (میانگین 2/26 از 5) بوده است. هم چنین بررسی فرضیات تحقیق نشان داد که بین متغیرهای سرمایه اجتماعی (0/322=r)، ارزیابی زنان از عملکرد نیروی انتظامی(0/328=r)، سطح اقتصادی- اجتماعی (0/149=r) و میزان استفاده از رسانه های ارتباطی(0/357-=r ) با احساس امنیت اجتماعی زنان شهری رابطه ای معنادار دارد. نتیجه گیری : با توجه با وضعیت نامطلوب احساس امنیت زنان در شهر بابل و احتمال اثرات نامطلوب آن در بلندمدت مانند کاهش مشارکت و حضور آنان در حوزه عمومی و در نتیجه سوق یافتن به سمت حوزه خصوصی، باید اقدامات و برنامه ریزی هایی جامع و کارآمد در راستای افزایش و ارتقای آن صورت پذیرد.