ابراهیم سهرابی وفا

اعتیاد به مواد مخدر، یک بیماری مزمن و عود کننده است و در درمان باید علاوه بر سم زدایی و درمان نگاه دارنده به مسایل روانی و عوامل به وجود آورنده اعتیاد نیز توجه گردد تا از عود مجدد و برگشت بیماری پیشگیری شود. پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اختلالات روانی معتادان با و بدون درمان متادون در بین زندانیان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع پژوهش های علی – مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معتادان زندان مرکزی شهر همدان بودند که در پاییز 1393 در زندان بسر می برند. نمونه انتخابی شامل 35 معتاد تحت درمان نگهدارنده و 35 نفر معتاد بدون درمان متادون بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه MMPI استفاده شد. معتادین در هشت بعد بالینی، هیپوکندری، افسردگی، هیستری، سایکوپاتی، پارانویا، پسیکاستنی، اسکیزفرنیا و هیپومانی مورد سنجش قرار گرفتند. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون لون، آزمون ام باکس، آزمون لامبدای ویلکز و یومن ویتنی استفاده شد. یافته ها تفاوت معنادار در پنج بعد: علایم هیپوکندری 01/ 0>P (95/18 =F )، افسردگی 01 /0>P (24/91=F)، سایکوپاتی 01/0>P (09/45=F )، پسیکاستنی01/0>P (43/16=F ) و اسکیزوفرنیا 01/0>P (90/2-=z) در دو گروه (معتادین با و بدون متادون درمانی) مشاهده گردید و در ابعاد هیستری 01/0P= (95/6=F )، پارانویا 213/0P= (24/1=z) و هیپومانی 331/0P= (92/0=F ) تفاوت معنادار نبود. در مجموع نتایج نشان می دهند افرادی که تحت درمان با متادون هستند کمتر از گروه بدون درمان با متادون در معرض آسیب های روانی هستند و متادون درمانی در کاهش اختلالات روانی موثر می باشد.