حوریه حاجی رستملو

در فضای پیوسته در حال تغییر ، نظام های آموزشی و تربیتی عهده دار پیشرفت و توسعه آینده کشور هستند، یکی از مواردی که توجهات زیادی را در آموزش به خود جلب کرده سلامتی و داشتن مهارت های بنیادی در دانش آموزان هستند. این مطالعه با هدف کاربردی در آموزش وپرورش، بر اساس روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل به بررسی تأثیر تلفیق درس تربیت بدنی با درس ریاضی بر یادگیری مهارت های بنیادی دانش آموزان پرداخته است. جامعه آماری تمام دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی به تعداد 2000 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، نمونه ای 30 نفری از دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان خوی به عنوان شرکت کننده استفاده گردید. در راستای هدف پژوهش، دانش آموزان گروه آزمایش (15 نفر)، فعالیت های تربیت بدنی به صورت تلفیقی با درس ریاضی انجام دادند، درحالی که دانش آموزان گروه کنترل (15 نفر) فقط با همان روش سنتی درس ریاضی را خواندند. این پژوهش در قالب 10 جلسه 45 دقیقه ای و هفته ای یک بار انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها از آزمون های آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی و تنفسی، انعطاف-پذیری، سرعت و تعادل (هادوی، 1388)، کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (احمدی، 1390)، آزمون ریاضی از کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (آزمون، 1391) و تکنیک های ارزشیابی اسمیت (1997) استفاده گردید. تحلیل آماری داده ها به کمک آزمون یومن ویتنی و تی مستقل بیانگر این بود که عملکرد در مهارت های بنیادی گروه آزمایش با سطح تفاوت آماری 05/0>p در پایان دوره بهتر از گروه کنترل بود. این یافته ها می تواند پیامدهای قابل توجه نظری و کاربردی برای تلفیق درس تربیت-بدنی با درس ریاضی بر روی مهارت های بنیادی دانش آموزان داشته باشد. در فضای پیوسته در حال تغییر ، نظام های آموزشی و تربیتی عهده دار پیشرفت و توسعه آینده کشور هستند، یکی از مواردی که توجهات زیادی را در آموزش به خود جلب کرده سلامتی و داشتن مهارت های بنیادی در دانش آموزان هستند. این مطالعه با هدف کاربردی در آموزش وپرورش، بر اساس روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل به بررسی تأثیر تلفیق درس تربیت بدنی با درس ریاضی بر یادگیری مهارت های بنیادی دانش آموزان پرداخته است. جامعه آماری تمام دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی به تعداد 2000 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، نمونه ای 30 نفری از دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان خوی به عنوان شرکت کننده استفاده گردید. در راستای هدف پژوهش، دانش آموزان گروه آزمایش (15 نفر)، فعالیت های تربیت بدنی به صورت تلفیقی با درس ریاضی انجام دادند، درحالی که دانش آموزان گروه کنترل (15 نفر) فقط با همان روش سنتی درس ریاضی را خواندند. این پژوهش در قالب 10 جلسه 45 دقیقه ای و هفته ای یک بار انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها از آزمون های آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی و تنفسی، انعطاف-پذیری، سرعت و تعادل (هادوی، 1388)، کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (احمدی، 1390)، آزمون ریاضی از کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (آزمون، 1391) و تکنیک های ارزشیابی اسمیت (1997) استفاده گردید. تحلیل آماری داده ها به کمک آزمون یومن ویتنی و تی مستقل بیانگر این بود که عملکرد در مهارت های بنیادی گروه آزمایش با سطح تفاوت آماری 05/0>p در پایان دوره بهتر از گروه کنترل بود. این یافته ها می تواند پیامدهای قابل توجه نظری و کاربردی برای تلفیق درس تربیت-بدنی با درس ریاضی بر روی مهارت های بنیادی دانش آموزان داشته باشد.

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش های تدریس سنتی (متداول) وتلفیقی درس تربیت بدنی بر یادگیری درس ریاضی و مهارت های بنیادی دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و جامعه آماری متشکل از تمام دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان خوی به تعداد 1250 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بود؛ که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نمونه ای به تعداد 30 نفر از این دانش آموزان به صورت تصادفی انتخاب شده و در دو گروه (گروه تدریس سنتی15 نفر و گروه تدریس تلفیقی15 نفر) قرار گرفتند. در طول این دوره ده هفته ای در گروه سنتی، دروس تربیت بدنی وریاضی و مهارت های بنیادی به شیوه رایج (مجزا از هم) تدریس شدند در حالی که در گروه تلفیقی،دروس ریاضی و مهارت های بنیادی با برنامه های تربیت بدنی تلفیق وتدریس شدند. برای گردآوری اطلاعات از آزمون های یومن ویتنی، و تی برای توزیع طبیعی داده ها، استفاده شد. نتایج نشان داد که در سطح 5./.>p تفاوت معنا داری بین میزان یادگیری دروس ریاضی در دو گروه سنتی وتلفیقی وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تی نشان داد که تفاوت معنا داری بین میانگین نمره های آمادگی جسمانی آزمونی ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی در سطح5./.> p وجود دارد. نتایج حاکی از آن است که روش تلفیقی می تواند جایگزین مناسبی برای روش تدریس سنتی باشد.