احمد نوردریایی

گرچه در این مقاله ظرفیتهای دراماتیک(dramatic) قرآن کریم را مورد بررسی قرار داده ایم.اما باورداشت و نگاه ما به قرآن نمایشی نیست. ولی از آنجا که قرآن به عنوان معجزه الهی پیامبر اسلام محمد مصطفی(ص) با محتوای بسیار غنی و ارزشمند برای هدایت و راهنمایی بشریت فرستاده شده و برای عبرت بخش اعظمی از این کتاب آسمانی روایت، سرگذشت پیشینیان و قصص انبیاء را شامل می شود. در این آیات شکل روایت به گونه ای است که عناصری همچون شخصیت، داستان، بن اندیشه، مکان یا رخدادگاه، گفتگو، عنصر زمان و... را در برمی گیرد که اتفاقا عناصر تشکیل دهنده درام هستند.درام نیز به عنوان یکی از پدیده های تفکر بشری وانسان ساز با اهداف آموزش، هدایت وعبرت آموزی انسان ارائه شده که نهایتا موجب تزکیه نفس (کاتارسیس Catharsis) مخاطب می گردد. نمایش یا درام برای باورپذیری از طریق عمل(اکتact ) در پی عینیت بخشیدن به وقایع و حوادث قصه است که طی این فرآیند عمل دراماتیک اتفاق می افتد. یکی از قدیمی و معتبرترین نظریات مربوط به هنر درام، نظریه ارسطو(322-384ق.م) است که در کتاب فن شعر یا بوطیقا(Poetics) آمده است، در این مقاله سعی می شود نمونه هایی از سوره ها و آیات قرآن که قابلیت نمایشی دارند را بر مبنای نظریه محاکات ساختار اوج گاهی ارسطو مورد ارزیابی قرار دهیم.