بابک نصیری فرقانی

هدف اصلی این پژوهش ارائه مدلی به منظور ایجاد شبکه های یادگیری دانشجویی در تحصیلات تکمیلی دانشگاه های آزاد شهر تهران بوده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی است و از رویکرد کیفی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه صاحبنظران، اساتید و مدیران ارشد حوزه مدیریت آموزشی و یادگیری است که در زمینه یادگیری مجازی تجربه و حضور دارند. جهت نمونه گیری برای انجام مصاحبه های عمیق از روش نمونه گیری هدفمند تا اشباع نظری با روش نمونه گیری گلوله برفی استفاده شد. به منظور جمع آوری داده ها و اطلاعات برای سؤالات پژوهش در این پژوهش از ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده گردیده است و با استفاده از سه فرایند همپوش در فرایند تحلیل تئوری مفهوم-سازی بنیادی کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی به تحلیل یافته ها پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان داد: " یادگیری شبکه ای و تیمی و تعامل" به عنوان کانونی یا مقوله محوری مطرح شده اند. مقوله های " انگیزه های دانشجویان، برنامه ریزی شبکه های یادگیری و امکانات و تدارکات" به عنوان عللی تلقی می شوند که نقش فعال در ایجاد شبکه های یادگیری دانشجویی در تحصیلات تکمیلی نقش داشته و تا این عوامل مهیا نشوند یادگیری شبکه ای شکل نمی گیرد. مهمترین راهبردهای اتخاذ شده در این پژوهش عبارتند از: " شبکه سازی، پشتیبانی، چرخه دانش و ارشادگری". شرایط بستر در پژوهش کنونی مقوله های " مشکلات دانشجویان، جو محیطی و گروه دانشجویان و اساتید" هستند. مقوله های " درگیری دانشجویان و ساختار سازمانی دانشگاه" به عنوان شرایط مداخله گر الگوی پارادایمی مورد توجه قرار گرفته اند.

هدف پژوهش حاضر، ارائه یک تحلیل معنایی از عوامل ، استراتژی ها و پیامدهای توانمندسازی کارکنان دانشگاه های منتخب ایران و کانادا است. از روش تحقیق تطبیقی کیفی با بهره گیری از رویکرد نظریه زمینه ای استفاده و مصاحبه عمیق با 12 نفر از صاحبنظران حوزه توانمندسازی در شش پردیس دانشگاه آزاد اسلامی ایران ( سه نفر در سه پردیس تهران و سه نفر در شهرهای مشهد ، تبریز و شیراز) و دانشگاه های منتخب کانادا (دانشگاه های مونترال، کبک، مک گیل، اوتاوا، یورک وتورنتو ) صورت پذیرفت. تحلیل محتوایی مصاحبه ها باعث استخراج 33 مفهوم اولیه در مرحله کدگذاری باز ، 4 مقوله عمده در مرحله کدکذاری محوری و 2 مقوله محوری هسته در مرحله کدگذاری گزینشی شد. یافته های مبتنی بر مدل معنایی نشان داد که در دانشگاه آزاد اسلامی هسته اصلی مبتنی بر " بی ثباتی نسبی " و در دانشگاه های کانادا از یک ساختار نظام مند و قانون محور مبتنی بر ثبات نسبی پیروی می کنند. هم چنین تفاوت تحلیلی نقش توانمندسازی کارکنان در نظرات دو گروه خبره نشانگر تاکید کارشناسان ایرانی بر تاثیر فردی توانمندسازی و خبرگان کانادایی بر اثرات سازمانی توانمندسازی است.