زهرا عزیزی گرمه خانی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه شادکامی، رضایت از مدرسه با سلامت روانی دانش آموزان دختر مدارس دولتی شهرستان جلفا طراحی و اجرا شده است. این پژوهش یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری آن 800 نفر شامل تمامی دانش آموزان دوره ی متوسطه دوم شهرستان جلفا در سال تحصیلی 97-96 می باشد که بر اساس جدول مورگان حجم نمونه 260 نفر برآورد گردید و به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. آزمودنی ها نیز با استفاده از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد (OHI)، رضایت از مدرسه (SWLS) و بهزیستی روان شناختی (PWBS) مورد بررسی قرار گرفتند. ضرایب پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 81/0، 90/0، 86/0 و 76/0 بوده است. داده های گرداوری شده در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی) همبستگی از نوع پیرسون و رگرسیون چند گانه با روش گام به گام( مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه با روش گام به گام نشان داد که متغیر های پیش بین 37/0 R2= از واریانس متغیر ملاک را تبیین و پیش بینی می کنند (شادکامی 33٪ و رضایت از مدرسه 4٪).

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر همدان بوده است. در این مطالعه طرح پژوهشی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 98-1397 می باشد که بر اساس گزارش اداره آموزش و پرورش کل 5982 نفر می باشند. با استفاده از جدول برآورد نمونه کرجسی مورگان(1970)، نمونه ای به حجم 375 نفر در نظر گرفته شد. بعد از مشخص شدن تعداد نمونه آماری، به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیای ثورث، کلارک و تیکز (1939)، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو بگبی، پارکر و تیلور (1994)، استفاده و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آزمون آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های به دست آمده نشان داد که مقدار همبستگی سازگاری اجتماعی و ناگویی هیجانی، 52/0 می باشد که از نظر آماری معنادار است (01/0p ≤ ). بر اساس نتایج این پژوهش ناگویی هیجانی با بتای 38/0- سهم بالایی را در پیش بینی سازگاری اجتماعی داشته و نیز رابطه آن با سازگاری منفی و معکوس است.