لیلا شعاعی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای فراشناختی و روش هم شاگردی بر اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بهبهان در سال تحصیلی 98-1397 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 60 نفر از آنان انتخاب، و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 20 دانش آموز) قرار گرفتند.به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر، گونزالز، تیلور، آلگازه و آنتون (1978) و اهمال کاری تحصیلی سواری (1390) استفاده شد. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. گروه های آزمایش تحت آموزش راهبردهای فراشناختی (6 جلسه 90 دقیقه ای) و روش هم شاگردی (6 جلسه 75 دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که هر دو آموزش راهبردهای فراشناختی و روش هم شاگردی بر کاهش اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان اثربخش بودند (0.01p)، هم چنین نتایج نشان داد، آموزش راهبردهای فراشناختی نسبت به روش هم شاگردی، دارای تأثیر بیشتری بر بهبود اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان بود (0.01p). لذا می توان از این آموزش ها در جهت کاهش اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان بهره برد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش تعدیل کننده اضطراب امتحان در تأثیر آموزش هم شاگردی بر اهمال کاری تحصیلی: فایده اضطراب امتحان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بهبهان در سال تحصیلی 98-1397 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 6۰ نفر به عنوان افراد اهمال کار تحصیلی انتخاب شدند و به صورت تصادفی، ۳۰ نفر در گروه آزمایشی (۱0 نفر گروه اضطراب امتحان بالا، ۱0 نفر گروه اضطراب امتحان متوسط و 10 نفر گروه اضطراب امتحان پایین) و 30 نفر در گروه های کنترل (۱0 نفر گروه اضطراب امتحان بالا، ۱0 نفر گروه اضطراب امتحان متوسط و 10 نفر گروه اضطراب امتحان پایین) قرار گرفتند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی استفاده شد. روش تحقیق آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه دارای سه زیرمجموعه شامل اضطراب امتحان بالا، متوسط و پایین) بود. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنکوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش هم شاگردی دردانش آموزان با اضطراب امتحان بالا و متوسط مؤثر بوده اما در دانش آموزان با اضطراب امتحان پایین تأثیری نداشت. همچنین نتایج نشان داد که متغیر اضطراب امتحان به طور معناداری تأثیر آموزش هم شاگردی بر اهمال کاری تحصیلی را تعدیل می کند