محسن شیخ سجادیه

امروزه، تعامل بلندمدت با تأمینکنندگان در زنجیره تأمین به فعالیت کلیدی سازمانها تبدیل شده است و شرکتها میکوشند به کمک آن، قابلیتهای خود را بهبود بخشند. بر همین اساس، با توجه به محدودبودن تأمینکنندگان توانمند، پیشرفتهای مستمر تکنولوژیکی و نیازهای جدید بازار، لازم است لیست کوتاه تأمینکنندگان هر سازمان گسترش یابد که فرایندی زمانبر و پرهزینه است؛ بنابراین توسعه قابلیتهای رقابتی تأمینکنندگان، راهکاری برای ایجاد منافع مشترک برای تمامی اعضا خواهد بود؛ اما جایگاه مناسب ارتقای تأمینکنندگان کجاست و مقدمه آن چیست. در این پژوهش، مدلی فرایندی به همراه نرمافزار توسعه تأمینکنندگان در حوزه پیمانکاری، با استفاده از الگوهای کیفی و مدلهای پشتیبان تصمیم، همسو با پایداری زنجیره تأمین معرفی شد. بدینمنظور در کنار عوامل رشد، الزامهای مشتری و صاحبان منافع در ابعاد زیستمحیطی، اجتماعی و اقتصادی گنجانده شد. برای رسیدن به چنین دستاوردهایی، از روشهایی نظیر سرمایهگذاری، ارتقای اهداف کلیدی عملکرد و آموزش بهره گرفته شد. برای ارزیابی مدل پیشنهادی، ده تأمینکننده واجد شرایط بهبود شرکت کنگلومرای پیمانکاری در حوزههای مختلف در ایران شناسایی و در هفتماه در سه بخش شناخت، توسعه و پایش، و اجرا تحلیل شد. با توجه به نتایج، اعتبار مدل و نرمافزار در پنلهای خبرگی پایش و تأیید شد. از نوآوریهای این پژوهش میتوان به پیادهسازی همزمان سه مرحله مدل در قالب مدلی یکپارچه اشاره کرد. محدودیتهای این پژوهش، چالش در جلب مشارکت تأمینکننده و اجازه ورود کارفرما به جزئیات و طولانیشدن اجرای برخی اقدامات بهبود بوده است.