اکبر حسینپورجغناب

شهر بمثابه یک سیستم، نیازمند برنامه ریزی سیستمی است. از الزامات برنامه ریزی سیستمی در نظر گرفتن تمام عوامل و شاخص های موثر در حیات شهر است. توجه به رشد روزافزون شهرنشینی، توسعه پایدار شهری به پارادایم مسلط تمام برنامه ریزیهای شهری تبدیل شده است. با توجه به اثرات گسترده مسکن بر محیط های شهری، در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری، پایداری مسکن گامی بزرگ برای نیل به این مهم می باشد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی کمی و کیفی شاخصهای مسکن شهر ازنا با رویکرد توسعه پایدار می باشد. در این پژوهش از شاخصهای اجتماعی ، تراکمی و کالبدی استفاده شده است. جهت وزن دهی از مدل AHP ، و جهت بی مقیاس سازی دادهها از روش بی مقیاس سازی خطی استفاده شده است. جهت سطحبندی محلات شهری بر اساس هر یک از شاخصهای مورد استفاده در پژوهش از تکنیک TOPSIS ، استفاده شده است. ﻣﺤﻠﻪ 3 ﻧﺎﺣیﻪ ایﻦ ﻣﺤﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎﻓﺖ ﺟﺪیﺪ و ﻧﻮﺳﺎز ﺷﻬﺮ ازﻧﺎ ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب و ﺑﻪ ویﮋه در ﺳﺎل ﻫﺎی اﺧیﺮ) ﺑﻌ ﺪ (1375 از ﺳﺎل 1386 ﺷکﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎ وﺳﻌﺖ ﻫکﺘﺎری ﺧﻮد یکی از وﺳیﻊ ﺗﺮی ﻣﺤ ﻼت ﺷ ﻬﺮ از ﻧ ﺎ ﺑ ﻪ ﺷﻤﺎر ﻣی رود . 1375 ﺟﻤﻌیﺖ ایﻦ ﻣﺤﻠﻪ در ﺳﺎل 1375در ﺣﺪود 4250 ﻧﻔ ﺮ ودر ﻗﺎﻟ ﺐ 800ﺧ ﺎﻧﻮار ﺑ ﻮده اﺳ ﺖ . 1375 ﺗﻌﺪاد واﺣﺪﻫﺎی ﻣﺴکﻮﻧی ایﻦ ﻣﺤﻠﻪ در ﺳﺎل662 ﻣﻌﺎدل واﺣﺪ ﺑﻮده اﺳﺖ ک ﻪ در ﺑﺮداﺷ ﺖ اﺧی ﺮ ﺑ ﻪ 1577 ً اﺳﺖ 140 واﺣﺪ رﺳیﺪه و یﺎ ﺗﻘﺮیﺒﺎ درﺻﺪ اﻓﺰایﺶ یﺎﻓﺘﻪ است