ندا علیپور

مقدمه : پژوهش حاضر به بررسی نقش واسطه ای هوش فرهنگی در رابطه بین ویژگی های شخصیتی با مهارت های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه های شمال خوزستان پرداخته است. روش : روش پژوهش نیز توصیفی از نوع همبستگی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و تحلیل مسیر بوده است. حجم نمونه مورد مطالعه در این پژوهش 375 نفر بودند که از بین جامعه دانشجویان دانشگاه های شمال خوزستان با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغییرهای مورد مطالعه از پرسش نامه های هوش فرهنگی (انگ و همکاران، 2004)، ویژگی های شخصیتیNEO  (کاستا و مک کری، 1985) مهارت های اجتماعی ماگر (1972) و معدل کل برای پیشرفت تحصیلی استفاده شد. تحلیل داده ها توسط روش آماری معادلات ساختاری انجام گرفت. جهت آزمودن اثرهای مستقیم، یک الگوی پیشنهادی ارائه شد که با حذف مسیرهای غیر معنی دار و ارائه الگوی نهایی برازش خوبی حاصل گردید. همچنین جهت آزمودن اثرهای واسطه ای نیز روش بوت استراپ مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها : یافته ها بیانگر این بود که ویژگی های شخصیتی برون گرایی، گشودگی و وجدانی بودن به جز توافق پذیری از طریق هوش فرهنگی بر مهارت اجتماعی و پیشرفت تحصیلی اثر غیرمستقیم مثبت داشتند. ویژگی شخصیتی روان رنجوری به واسطه هوش فرهنگی بر مهارت اجتماعی و پیشرفت تحصیلی اثر غیرمستقیم منفی داشت. نتیجه گیری : براساس یافته های این پژوهش، ویژگی های شخصیتی به واسطه هوش فرهنگی بر پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانشجویان، اثرگذار هستند. بنابراین پیشنهاد می شود که نظام های آموزشی مانند دانشگاه ها به منظور طراحی و برنامه ریزی جهت پیشرفت تحصیلی و ارتقای مهارتهای اجتماعی دانشجویان، ابعاد روانی شخصیت و هوش فرهنگی فراگیران را سنجش کنند. در این راستا برگزاری همایش ها، سمینارها، کارگاه ها و برنامه هایی همچون بازدید و گردش علمی و فرهنگی، پژوهش، و مسابقات و ارائه فعالیت های گروهی پیشنهاد می شود.