مژگان رودسرابی

مقدمه و هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی آرام سازی و ذهن آگاهی بر اضطراب ورزشی نوجوانان دختر بود. روش شناسی: شرکت کنندگان تحقیق حاضر 45 نفر از دانش آموزان ورزشکار نوجوان دختر استان تهران با دامنه سنی 11 الی 15 سال بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. همه آزمودنیها از سلامت جسمانی و روانی برخوردار بودند. نمونه های تحقیق در سه گروه کنترل، آرام سازی و ذهن آگاهی تقسیم شدند و دو گروه آزمایش (گروه آرام سازی و ذهن آگاهی) تحت مداخله قرار گرفتند. پرسشنامه اضطراب حالتی رقابتی مارتنز قبل و بعد از مداخله توسط آزمودنی ها پر شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی و بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس مرکب با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 24 انجام گرفت. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که همه مداخله ها باعث کاهش اضطراب بدنی و شناختی شد. گروه ذهن آگاهی کاهش بیش تری در اضطراب بدنی و شناختی داشتند اما گروه تصویرسازی و آرام سازی تفاوت معنی داری در هیچ کدام از متغیرهای تحقیق با همدیگر نداشتند.نتیجه گیری: گروه ذهن آگاهی کاهش بیش تری در اضطراب بدنی و شناختی داشتند و نمرات اعتماد به نفس آن ها بیش تر از بقیه گروه آرام سازی و کنترل بود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرپذیری تبحر حرکتی از وضعیت تغذیه پسران 7 الی 15 سال شهر اردبیل بود. جامعه آماری پژوهش برای کودکان کلیه دانش آموزان سنین 7 الی 11 سال، برای نوجوانان کلیه دانش آموزان 12 الی 15 سال بود. نمونه پژوهش در هر یک از گروه های سنی 80 نفر بود که از 5 مدرسه در دوره ابتدایی و 5 مدرسه در دوره متوسط اول شهر اردبیل به روش خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و مقایسه ای بود و ابزار اندازه گیری تن سنجی و آزمون برونینکس – اوزرتسکی بود. نتایج پژوهش نشان داد بین گروه های سوءتغذیه، تغذیه متوسط و تغذیه مناسب در تبحر حرکتی سنین نوجوانی تفاوت معناداری وجود نداشت اما بین گروه های تبحر حرکتی سنین کودکی تفاوت معنادار بود. علاوه بر این بین تبحر حرکتی گروه های سنی مختلف تفاوت معناداری نبود. با توجه به این نتایج به نظر می رسد وضعیت تغذیه بر تبحر حرکتی تأثیر دارد و این مسئله در پژوهش حاضر در سنین کودکی و نوجوانی مشاهده شد؛ بنابر این کودکان و نوجوانان آسیب پذیرترین قشر در این زمینه محسوب می شوند و توجه به وضعیت تغذیه آن ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.