جولیو مارسکا

پل ها معمولاً به عنوان یکی از عناصر خاص و متمایز در چشم انداز فرهنگی ایرانِ ساسانی به شمار می روند. برنامه های وسیع سرمایه گذاری در مدیریت کشاورزی و آبی در دوره ساسانی منجر به ساخت تعداد قابل توجهی از این زیرساخت ها شد. بسیاری از دانشمندان معتقدند که پل های متعدد ساسانی، به وضوح، مُبیّن انتقال مستقیم و متعدد از امپراتوری روم به ایران ساسانی بوده است. آن ها در بعضی از موارد، تعدادی از زیرساخت های ذکر شده را به طور قطع، بناهای رومی می دانند که اسیران رومی، تحت نظارت مهندسان نظامی آن ها را ساخته اند. این مقاله تلاش دارد تا بر اساس شواهد موجود باستان شناختی و سازه های هیدرولیکیِ خاص و نقش ویژه تعدادی از آن بناها، فرضیه ای مشابه را مورد پژوهش قرار دهد.