شهلا مرادی

پربار کردن جلسات تمرین و به حداکثر رساندن مهارت های یادگیری شاگردان، همواره یکی از دغدغه های مربیان و معلمان ورزش است . هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تصویرسازی ذهنی بینایی و جنبشی بر یادگیری شوت سه گام بسکتبال با تاکید بر بعد درونی و بیرونی تصویرسازی ذهنی بود. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه در نیمسال دوم سال تحصیلی 98-97 بود. شصت نفر از دانشجویان مبتدی مونث با روش نمونه گیری هدفمند در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان پرسش نامه تصویرسازی حرکتی هال و مارتین(1997) را تکمیل کرده و سپس بر اساس نمرات آن در 5 گروه( تصویرسازی جنبشی درونی، جنبشی بیرونی، بینایی درونی، بینایی بیرونی و گروه کنترل) قرار گرفتند. جلسات تمرینی شامل شش جلسه تمرین بود که در آن گروه های آزمایش در هر جلسه 30 تمرین تصویرسازی و 30 شوت سه گام بسکتبال انجام دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس یک راهه و همچنین تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها نشان دادند که بین گروه های تصویرسازی با گروه کنترل تفاوت معناداری در پس آزمون شوت سه گام بسکتبال وجود داشت (01/ 0 p < ) و گروه تصویرسازی بینایی بیرونی نسبت به سایر گروه های تصویرسازی عملکرد بهتری در پس آزمون داشت (01/ 0 p < ) . یافته ها نشان داد تصویرسازی از جمله عوامل اثرگذار بر یادگیری مهارت های مختلف حرکتی است و هر دو بعد درونی و بیرونی تصویرسازی باعث بهبود یادگیری و عملکرد فراگیران می شود.

مهارت های ارتباطی از دیر باز ب ه عن وان جزی ی مهم از خدمات شناخته ش ده است و ضعف مهارت های ارتب اطی، شانس دس تیابی ب ه موفقی ت را ک اهش داده و احتم ال مواجه ه ب ا نارضایتی را افزایش می دهد.مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب و دیدگاههای مدیران و کارکنان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در مورد مهارت ارتباط میان فردی انجام شد. این پژوهش یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. مشارکت کنندگان، 10 نفر از مدیران و کارکنان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان که دارای تجربه کافی در مورد موضوع مطالعه بودند به روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن حداکثر تنوع، دعوت به شرکت در مطالعه شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته تا زمان رسیدن به اشباع نظری گردآوری و به طور همزمان به روش دستی تحلیل شد. اعتبار داده ها با روش لینکلن و گوبا حاصل شد. بر اساس تحلیل نتایج حاصل از مصاحبه با مشارکت کنندگان، عوامل بازدارنده ارتباط میان فردی شامل ویژگی های فردی، کیفیت زندگی کاری، ساختارهای سازمانی، رفتارهای انحرافی و نابهنجار سازمانی، ضعف ابزارها و مهارت های ارتباطی بودند. که در 21 طبقه فرعی و6 زیر طبقه جای گرفتند. نتایج مطالعه نشان داد از نظر مدیران و کارکنان آموزشی عوامل بازدارنده از عوامل مهم در ارتباط میان فردی محسوب می شود. و توجه به آنها، به ایجاد ارتباط میان فردی موثر، و بهتر شدن تعاملات میان کارکنان، ارتقائ رضایت و بهبود کیفیت کار منجر خواهد شد. کلید واژه ها: ارتباط میان فردی، بازدارنده ها، مدیران و کارکنان آموزشی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان.