شهریار شفقی

در پی درج مقاله «مبانی فلسفی جنبش اصلاح‏گری» از دکتر شهریار شفقی در شماره 25 نشریه، از سوی مدیر مسئول نشریه پرسش‏های ذیل جهت دریافت توضیحات بیشتر، برای ایشان ارسال شد: 1. در مقاله به نقل از نیچه بدین مضمون گفته‏اید که اصل حیات ملاک و معیار تمیز بالندگی از افول‏یابندگی است. برای تقریب به ذهن و توضیح سؤال فوق به کاری که مرحوم حنیف‏نژاد در جزوه «تکامل» به آن پرداخت اشاره می‏کنم. وی می‏گفت: مقولاتی بالنده‏اند که در جهت تکامل باشند و مقولاتی افول‏یابنده یا غیر بالنده‏اند که سد راه تکامل باشند. وی برای تکامل چند ویژگی قائل بود: الف) سمت‏داری و جهت‏داری؛ ب) پیچیدگی و سازمان‏یافتگی، حرکت از ساده به پیچیده؛ ج) تکامل مارپیچی؛ یعنی حرکتی که «دور» در آن وجود ندارد و هر تکراری در افق بالاتری صورت می‏گیرد. با این مقدمه فرق بین «اصل حیات» نیچه و «اصل تکامل» که حنیف‏نژاد به‏کار می‏برد، چیست؟ 2. بدین مضمون گفته شده که اصل حیات «کیفیت مقدسی» است که به «کمیت» تبدیل نمی‏شود. بنابراین آیا نیچه تعریفی برای حیات ارائه داده است و به عبارتی اصل حیات عینیتی هم دارد؟ 3 . توضیح این مطلب کلید حل بسیاری از مشکلات است. دکتر شریعتی می‏گفت: «همیشه بین اصل تحول و تکامل با وضعیت موجود یعنی انس به زندگی، تضادی وجود دارد». از یک سو ممکن است اکثریت مردم به نوعی با زندگی انس گرفته باشند و از سوی دیگر همه چیز در حال تکامل و تحول است. دموکراسی به معنای اکثریتی آن، جانب انس به زندگی را خواهد گرفت و در برابر تکامل و تحول مقاومت خواهد کرد. به نظر شما این تضاد چگونه قابل حل است؟