شهلا قاسمی رحمت آبادی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روان نمایشگری بر طرحواره های ناسازگار اولیه و مشکلات رفتاری- هیجانی نوجوانان دختر تک والد بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی دختران دبیرستانی تک والد شهر اصفهان تشکیل دادند که از میان آن ها تعداد 30 نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر)، قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه ی هفتگی تحت آموزش روان نمایشگری قرار گرفتند، در حالیکه گروه کنترل، هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها به وسیله تحلیل کوریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، نشان داد بین میانگین طرحواره های ناسازگار اولیه و مشکلات رفتاری و هیجانی بین دو گروه آمایش و گواه تفاوت معنی دار وجود دارد و میانگین گروه آزمایش در پس آزمون کاهش یافته است. براساس نتایج به دست آمده در این پژوهش، روان نمایشگری می تواند به عنوان یک درمان مؤثر در تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه و مشکلات رفتاری- هیجانی نوجوانان دختر تک والد، مورد استفاده قرار گیرد.