تورج سرابی اصل

هدف پژوهش حاضر بررسی قلدری در بین دانش آموزان مقطع دوم متوسط شهر تبریز صورت گرفت. نمونه این پژوهش به وسیله روش نمونه گیری در دسترس از 3 مدرسه انتخاب گردید و با استفاده از پرسشنامه قلدری النا بوکلیرو و مارسلو داربو (132) پرسشنامه داده ها جمع آوری شدند. یافته های پژوهش نشان داد که حدود 80% دانش آموزان معتقد به وجود قلدری، 9/40% دانش آموزان به عنوان شاهد قلدری، 3/33% قربانی قلدری و 8/9% به عنوان قلدر و 16% آنان ترکیبی از این حالت را تجربه می کنند. نتایج پژوهش بیانگر این بود که 57% موارد قلدری از نوع قلدری کلامی، 40% از نوع فیزیکی و 56/2% از نوع اجتماعی/رابطه ای اتفاق می افتد. واکنش حدود 57% دانش آموزان به قلدری، تقویت کننده آن و تنها کمتر از 29% دانش آموزان واکنش های مبتنی بر عدم حمایت و تشویق قلدری نشان داده اند. همچنین نتایج نشان داد که به هنگام وقوع قلدری اقدامات مسئولین مدرسه در 70% موارد موجب تقویت و در 8/28% موارد موجب کاهش قلدری در مدارس می شود. با توجه به آسیب های جسمی و روانشناختی و زمینه سازی قلدری برای آسیب روانی-اجتماعی در دانش آموزان و با توجه به اهمیت مدرسه هم به لحاظ وقوع و هم به لحاظ کنترل و پیشگیری قلدری می توان با اجرای سیاست های مشخص، ارائه آموزش های مناسب و اجرایی و برنامه های پیشگیری و مداخله مناسب در مدارس از وقوع و ایجاد پیامدهای آسیب زا قلدری جلوگیری کرد.