سحر ناسوتی

هدف از نگارش مقاله ای در زمینه کارگردانی تله فیلم، تجهیز علمی هنری کارگردانان تلویزیون در آثار بلند روایتی دراماتیک، یافتن راه کارهای مناسب برای ارتقاء سطح کیفی فیلم های تلویزیونی در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است. برای رسیدن به این هدف، این پرسش اساسی مطرح است که آیا کارگردانی اثر دراماتیک در سینما و تلویزیون یکی است و آیا اشراف به تفاوت های دو رسانه، باعث تغییر در فرم و ایجاد تفاوت زیبایی شناختی نمی شود؟ بنیادی ترین پرسش نیز این است که چگونه می توان فیلمی ویژه تلویزیون ساخت؟ نتیجه به دست آمده این بوده است که فیلم سازی برای تلویزیون باید با توجه به ویژگی های انحصاری تلویزیون برای این رسانه صورت گیرد، چرا که مخاطب تلویزیون با مخاطب سینما تفاوت دارد و هم چنین ابعاد صفحه تلویزیون نیز با پرده سینما یکی نیست. بنابراین فیلم سازی برای تلویزیون در عین حال که روش ها و شیوه های فیلم سازی سینمایی را به عاریت گرفته و اصول آن را رعایت می کند، اما متفاوت از آن است و به همین اعتبار، زیبایی شناسی تله فیلم متفاوت از زیبایی شناسی فیلم سینمایی می شود، بنابراین می توان در مقایسه با سینما آن را این گونه تعریف کرد که امکان استفاده بیش تر از زوایای دوربین، ایجاد عمق میدان مناسب با توجه به تکنیک تصویربرداری که از عمق کمتری نسبت به دوربین سینما برخوردار است، استفاده از حرکات دوربین روی دست در نماهای بسته برای ایجاد هیجان، ریتم سریع تر و به تبع آن ایجاد هیجان در ارائه اطلاعات و ایجاد جلوه های بصری بیش تر با استفاده از لوکیشن های متعدد و متنوع و طراحی های هنرمندانه است. هم چنین می توان با ارائه فرم سریال های کوتاه که دو یا سه قسمت بوده و مجموع زمان آنها 90 تا 120 دقیقه است و به تله فیلم نزدیکی زیادی دارند، شیوه دیگری در برنامه سازی تلویزیونی را آزمود.