کیوان ناوی

مقدمه: سندروم اسپرگر به عنوان یک اختلال عصب تحولی شناخته می شود و دارای نشانه هایی از قبیل عدم تعاملات اجتماعی، عدم ارتباط غیرکلامی، بازه محدود علایق، رفتارهای غیر عادی و تکراری می باشد. افراد آسپرگر معمولا دارای قریحه ذاتی در یک زمینه مانند موسیقی، ریاضی یا غیره هستند. هر چند هنوز تفاوت های ساختاری و عملکردی مغز در افراد درگیر این اختلال با افراد سالم به طور کامل شناخته شده نمی باشد. بنابراین این مطالعه با هدف شناسایی این تفاوت ها با استفاده از تحلیل تصاویر عملکردی مغز به روش تشدید مغناطیسی در حالت استراحت بر اساس نظریه گراف صورت پذیرفت. روش کار: این تحلیل بر اساس محاسبه ارتباط میزان ارتباط عملکردی نواحی مختلف مغز بر پایه شباهت عملکردی آنها صورت گرفت. میزان اختلاف این ارتباط ها در سطح محلی و رفتار کلی مغز بین دو گروه اسپرگر و سالم که از لحاظ سن، جنسیت، راست/چپ دست بودن و میزان بهره هوشی همگن انتحاب شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که این تفاوت ها بیشتر به صورت محلی در نواحی گیجگاهی، آمیگدال، تالاموس و هلش قابل مشاهده بود. به علاوه استفاده از روش های دسته بندی بر روی تفاوت های مشاهده شده در شبکه عملکردی مغز نشان داد که می توان افراد اسپرگر را با دقت 84 درصد از افراد سالم شناسایی نمود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد، مشخصه های محلی شبکه عملکردی مغز در حالت استراحت می تواند ابزار مناسبی برای نمایش تفاوت های موجود بین دو گروه اسپرگر و سالم باشد که می توان از آن در شناسایی خودکار این اختلال بهره برد.