روزا آذرکمند

جهانی شدن و تشدید آن پس از جنگ سرد با گسترش اقتصاد و بازار آزاد، وابستگی متقابل کشورها و مناطق مختلف جهان، نقش تعیین کننده و انکارناپذیری در تکوین و تقویت فرایند منطقه گرایی ایفا کرده است. منطقه گرایی نوین طی دو دهه گذشته در نقاط مختلف جهان به روندی رو به رشد تبدیل شده، و در کنار فرایند جهانی شدن به یکی از دو جریان غالب اقتصاد سیاسی تبدیل شده است. ﻣﻨﻄﻘﻪﮔﺮاﻳﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﺠﻠﻲ و ﻧﻤﻮد ﻫﻤﻜﺎری ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم در اروﭘﺎ آﻏﺎز ﺷﺪ؛ وﻟﻲ ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ اﻳﻦ ﻓﺮاﻳﻨﺪ در ﺣﻮزهﻫﺎی ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻣﺮﻳﻜﺎی ﻻﺗﻴﻦ و آﺳﻴﺎی ﺟﻨﻮب ﺷﺮﻗﻲ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺖ. با توجه به اهمیت فرایند منطقه گرایی در عصر جهانی شدن، این پژوهش ضمن بررسی برخی رویکردهای نظری دو مفهوم جهانی شدن و منطقه گرایی، در صدد برآمده است تا ارتباط این دو فرایند را مشخص نموده، دلایل و انگیزه های شکل گیری منطقه گرایی در عصر حاضر را مورد تحلیل قرار دهد و حوزه های مختلف منطقه گرایی را بررسی نماید. نتایج این تحقیق که با روش توصیفی – تحلیلی تدوین شده است، می تواند مشوقی برای شکل گیری منطقه گرایی در عصر جهانی شدن باشد.

کشاورزی فعالیتی سرشار از مخاطرات است. در این فعالیت انواع مخاطرات طبیعی، اجتماعی، اقتصادیوجود دارد. فعالیت های تولیدی بخش کشاورزی از آن دسته از فعالیت هایی هستند که بنا به ویژگی های خاص خود در شرایط طبیعی و غیرقابل پیش بینی و پیشگیری جوی انجام می شوند و بنابراین با وجود مدیریت تولید، کماکان خطر آسیب پذیری به تولید محصولات در ضریب بالایی از ناامنی قرار دارد، بنابراین ضرورت بهره مندی از خدمات بیمه عنوان یک اصل در بخش کشاورزی کشور در زمینه تولید محصولات کشاورزی مورد توجه می باشد. از طرفی با توجه به شرایط طبیعی و اقتصادی کشور، مخاطراتی که سرمایه گذاری در بخش کشاورزی را تهدید می کند بسیار جدی است. امروزه با مطرح شدن توسعه پایدار در تمامی زمینه ها بخصوص در زمینه کشاورزی پایدار، باید مخاطرات فعالیتهای کشاورزی را به حداقل رسانده و زمینه تولید مداوم و با کیفیت محصولات تولیدی آن را فراهم نماید. این موضوع با توجه به تامین امنیت غذایی خانوارها و ایجاد استقلال اقتصادی و همچنین حفظ روستاها بعنوان مرکز اصلی تولیدات کشاورزی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در این مطالعه موضوع بیمه کشاورزی که یکی از پارامترهای اساسی توسعه کشاورزی پایدار محسوب می گردد، مورد بحث و بررسی قرار گرفته و نقش آن در طی سالهای 1386-1380 در ایجاد پایداری فعالیتهای کشاورزی مورد تحلیل قرار می گیرد. نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان می دهد که بررسی میزان پایداری کشاورزی ناشی از حوادث طبیعی در طی سالهای مورد بررسی تغییر نموده است. این موضوع نشان می دهد که فعالیت کشاورزی در کشور بشدت به تغییرات آب و هوایی وابسته است. همچنین بررسی شاخص پایداری درآمد از طریق بیمه محصولات کشاورزی برای محصول گندم و چغندر قند نشان می دهد که پایداری درآمدی از طریق بیمه محصولات ناچیز بوده است. در این مقاله برای تحلیل موضوع از روش مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است.