یونس یوسفی

مقدمه: خلاقیت سازه ای چند بعدی است که توسط ابزارهای گوناگون اندازه گیری می شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه خلاقیت در افراد دارای صفت اسکیزوتایپی بالا و هایپومانی با افراد بهنجار صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای ۱۵۷۰ نفر از دانشجویان انتخاب شدند و پرسشنامه شخصیت اسکیزوتایپی (راینی و همکاران، ۱۹۹۴) و چک لیست هایپومانیا (فورتی و همکاران،۲۰۱۰) را تکمیل نموده و در ۳ گروه بهنجار، اسکیزوتایپی بالا و هایپومانی قرار گرفتند و در ادامه آزمون های خلاقیت عابدی (دائمی و مقیمی بارفروش، ۱۳۸۳)، تفکر خلاق کلامی تورنس فرم ب (تورنس، ۱۹۸۸) و تکلیف تصویر سازی با حروف لاتین (محقق ساخته) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش آماری توصیفی و آنوا تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که گروه هایپومانی و اسکیزوتایپی بالا (افراد مستعد سایکوز) در ابزارهای سنجش خلاقیت نمرات بیشتری از گروه بهنجار کسب کردند (۰/۰۵> P ). نتیجه گیری: اسکیزوتایپی و هیپومانی با خلاقیت ارتباط دارند و نتایج این پژوهش می تواند شاهدی برای تائید ارتباط U وارونه خلاقیت و آسیب شناسی روانی باشد.