نغمه فاضل همدانی

مطالعه حاضر با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس سرمایه روان شناختی (امید، خوش بینی، تاب آوری و خودکارآمدی) در نمونه ای از دانشجویان متأهل انجام شد. این مطالعه توصیفی- مقطعی از نوع همبستگی بود. دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال 1397جامعه آماری این مطالعه را تشکیل دادند. 270 (183 زن و 87 مرد) نفر از دانشجویان جهت شرکت در پژوهش به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای بر اساس فرمول چو انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران (2007) و مقیاس بازنگری شده ابعاد سازگاری زناشویی باسبی و همکاران (1995) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی به روش گام به گام انجام شد. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که سازگاری زناشویی با متغیرهای امید (322/0= r )، خوش بینی (191/0= r )، تاب آوری (366/0= r ) و خودکارآمدی (268/0= r ) همبستگی مثبت و معنی دار دارد (0۱/۰> P ). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که به ترتیب مولفه های تاب آوری، امید و خودکارآمدی قادر به پیش بینی 22% از تغییرات متغیر سازگاری زناشویی می باشند. مجموع نتایج این مطالعه از اهمیت مولفه های سرمایه روانشناختی در سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل حمایت می کند. بر این اساس پیشنهاد می شود که درمانگران خانواده، در اجرای مداخلات به سرمایه روانشناختی زوجین توجه ویژه داشته باشند.

زمینه: پژوهش ها نشان می دهد کاهش صمیمت زناشویی زوجین یکی از دلایل اساسی خیانت همسران است و تنظیم هیجانی نقش اساسی و تأثیرگذار در صمیمت زناشویی و کنار آمدن با پیامدهای افشای ارتباط فرازناشویی دارد. مسئله پژوهش حاضر این است که آیا گروه درمانگری به روش تحلیل رفتار متقابل می تواند باعث بهبود نظم جویی شناختی هیجان و افزایش صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت همسر شود؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل بر نظم جویی شناختی هیجان و صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از روابط فرازناشویی همسر انجام شد. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. بدین منظور تعداد 30 نفر از زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی منطقه یک شهر تهران در سال 1397 به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) و پرسشنامه صمیمت زناشویی تامپسون و واکر (1983) استفاده شد. گروه آزمایشی بطور هفتگی در 10 جلسه 2 ساعته درمان شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. بعد از اطمینان از نرمال بودن توزیع داده ها توسط آزمون شاپیرو ویلک، برای تحلیل فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه درمانگری به روش تحلیل رفتار متقابل موجب بهبود تنظیم شناختی هیجان و افزایش صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت همسر (0/05 p< ) می شود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش بیانگر آن است که گروه درمانگری به روش تحلیل رفتار متقابل می تواند باعث بهبود تنظیم شناختی هیجان و افزایش صمیمت زناشویی زنان خیانت دیده شود