زهرا طاهرخانی

مقدمه و هدف: تجربه ی اثرات انباشته ی مشکلات و ناخوشی ها رضایت از زندگی را در دوره ی سالمندی بچالش مواجه می سازد. برای شناسایی تعیین کننده ها یا همبسته های بالقوه ی رضایت از زندگی، مطالعه ی حاضر تعیین ارتباط بین مثبت اندیشی، تاب آوری و رضایت از زندگی را در نمونه ای از جمعیت سالمندان ایرانی هدف قرار داده است. روش شناسی: در این مطالعه ی مقطعی-تحلیلی 400 نفر از سالمندان که به روش  در دسترس انتخاب شدند شرکت کردند.  برای جمع آوری داده مربوط به مثبت اندیشی، تاب آوری، و رضایت از زندگی از پرسشنامه های اینگرام و وینسکی، کانر و دیویدسون، و توبین، به ترتیب، استفاده گردید. علاوه بر این داده های دموگرافیک نیز از طریق پرسشنامه ی کتبی جمع آوری شد. این مطالعه از طریق پرسشنامه های پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و وینسکی، تاب آوری کانر و دیودسن، رضایت از زندگی توبین و پرسشنامه مربوط به اطلاعات دموگرافیک جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی(ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون همزمان، ANOVA و t-Test) ونرم افزار آماری SPSS ورژن 20 انجام گرفت. نتایج:   240 نفر (60%) از شرکت کنندگان زن بودند. دامنه ی سنی آنان از 60 تا 85 سال با میانگین و انحراف معیار 10.4±67/73 بود. میانگین ها و انحراف معیارهای مثبت اندیشی، تاب آوری، و رضایت از زندگی در سالمندان مورد مطالعه به ترتیب0.472.6± ،2.7±0.52  و ±1.910.52 به دست آمد. یافته ها همبستگی معناداری را به صورت متقابل بین این سازه های مطالعه نشان  دادند. آنالیز رگرسیون نشان داد که مثبت اندیشی و تاب آوری به طور بارزی رضایت از زندگی را در سالمندان مورد مطالعه تبیین می کنند ((R²=0.45,P=0.003 . همچنین مثبت اندیشی ، تاب آوری و رضایت از زندگی در مردان به ترتیب با میانگین 2.8±0.23،  2.92±0.35 و  2.13± 0.37نسبت به زنان بیشتر بود P=0.0001.   نتیجه گیری: یافته های فوق نشان داد که بین مثبت اندیشی، میزان تاب آوری و رضایت از زندگی در سالمندان رابطه وجود دارد. بنا بر این ممکن است با اقدامات آموزشی در خصوص مثبت اندیشی و تاب آوری رضایت از زندگی و سطح کیفیت زندگی سالمندان را ارتقاء داد.