فاطمه ممبینی

مقدمه و هدف: یکی از بیماریهای رایج در حال حاضر سرطان بوده که سومین عامل مرگ محسوب می شود هدف از مطالعه حاضر بررسی بهبود کیفیت و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه با نقش میانجیگری مشارکت ورزشی بود.   روش شناسی: به همین منظور تعداد 8 نفر در محدوده سنی 35-50 سال که بعد از عمل جراحی جهت کنترل بیماری به پژشک متخصص انکولوژی مراجعه می کردند به عنوان نمونه انتخاب شدند و با آرایش تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت  8 جلسه در برنامه یادگیری شنا شرکت کردند و گروه کنترل در این مدت به فعالیت های روزانه خود پرداختند. لازم به ذکر است که هردو گروه پرسشنامه های کیفیت زندگی  SF-36 و امید به زندگی   AHS را بصورت پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند و داده ها با استفاده از آزمون های t تحلیل گردید. نتایج: نتایج حاکی از اثر مثبت تمرینات پایه شنا بر کیفیت و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه بود. همچنین تفاوت بین آزمودنی های گروه تجربی و کنترل معنادار بود و گروه تجربی عملکرد بهتری از خود نشان داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، تمرینات پایه شنا برای بهبود کیفیت زندگی و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه پیشنهاد می شود.