علی مجیدی

مرور زمان یکی از مسائل مقدماتی در طرح دعوا محسوب می شود. علیرغم وجود مخالفین و موافقین دو مبنای عمده و مهم برای مرور زمان عنوان شده است که عبارتند از نظم عمومی و اماره اعراض از حق. وضع مرور زمان برای معاملات تجاری نیز اگرچه مبنای جداگانه ندارد، ولی از آنجا که استماع دعاوی که باعث تردید تجار در انجام معاملات تجاری شود به رونق اقتصادی لطمه خواهد زد و باتوجه به اهمیت معاملات بازرگانی و ارتباط آن با نظم عمومی اقتصادی، مرور زمان بعنوان تضمین کننده ثبات در وضعیت های اقتصادی اشخاص نقش مهمی ایفا می نماید. مرور زمان بدون در نظر گرفتن تمامی شرایط و بصورت انعطاف ناپذیر اعمال نمی شود و برای موجه یا ناموجه بودن ایراد مرور زمان به ملاک های عینی یا ذهنی در رفتار طرفین دعوا توجه می شود. البته گاهی نیز علیرغم این توجهات، مبانی و توجیهات دیگری در آراء آورده می شود، که در این تحقیق ضمن مقایسه بین نظام حقوقی کامن لا و ایران سعی در بررسی توامان آنها دارد.

قران به عنوان کتاب آسمانی از همان ابتدا شیوه زندگی انسان ها را موردبحث قرار داده و شیوه های صحیح زندگی و مدیریت را با نگاهی خدا طلبانه به تصویر می کشد. واضح است بخش قابل توجهی از آثار ادب فارسی را مطالب مربوط به جامعه شناسی، مردم شناسی و نقد شیوه های حکومتی تشکیل داده است. این پژوهش به بررسی تطبیقی اصول مدیریت در قران و ادب فارسی پرداخته است، این پژوهش میان رشته ای است. روش پژوهش توصیفی –تحلیلی با رویکرد تطبیقی و روش جمع آوری داده ها، روش کتابخانه ای، اسنادی بوده است و برای به دست آوردن نتایج پژوهش اسناد مرتبط مورد تحلیل قرارگرفته است. نتایج پژوهش نشان داد که در قران و متون فارسی اشارات فراوانی به اصول مدیریت شده است اصولی که اندیشمندان غربی تازه به آن دست یافته اند درحالی که در قران و در نوشته های اندیشمندان، ادبا و شاعران ایرانی از قرن ها پیش به آن اشاره شده است.