فرحناز هژبری

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر چرخه عمر بر تجدید ساختار شرکت در شرایط درماندگی مالی است. روش: جهت طبقه بندی اطلاعات از تجزیه و تحلیل خوشه ای استفاده شد. همچنین چرخه عمر با روش الگوهای جریان نقد دیکینسون (2011) و درماندگی مالی با الگوی تعدیل شده زیمسکی (1384) محاسبه گردید. بدین منظور داده های 100 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1389 تا 1393 ، مورد مطالعه قرارگرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که چرخه عمر تأثیر مثبت و معناداری روی تجدید ساختار شرکت دارد. همچنین چرخه عمر و تجدید ساختار شرکت روی سطوح درماندگی مالی، تأثیر مثبت و معناداری دارد. سایر نتایج نشان داد چرخه عمر شرکت روی تجدید ساختار مالی، تجدید ساختار عملیاتی و تجدید ساختار دارایی تأثیر مثبت و معناداری دارد، درحالی که چرخه عمر روی تجدید ساختار مدیریتی تأثیر معناداری نداشت. نتیجه گیری: کلیه شرکت ها در طی چرخه عمر خود از تجدید ساختار استفاده می کنند و شرکت های درمانده در مراحل پایانی چرخه عمر خود از استراتژی های تجدید ساختار بیشتری استفاده می کنند. بنابراین، هر چه شرکت ها به مراحل پایانی چرخه عمر خود نزدیک می شوند، تمایل بیشتری به استفاده از این استراتژی ها نشان می دهند، درحالی که طی مراحل مختلف چرخه عمر، نسبت به وجود یا عدم وجود تغییرات مدیریتی نمی توان اظهار نظر کرد.