آمنه مصطفی باشی

هدف از انجام این تحقیق بررسی تفاوت کودکان کم بینا و کم شنوا ازلحاظ خود پنداره و مشکلات رفتاری و مهار هیجانی در شهرستان بوکان می باشد. روش تحقیق در این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش در حوزه تحقیق توصیفی می باشد. جامعه آماری تحقیق را همه کودکان دارای معلولیت کم بینایی و کم شنوایی در سطح شهر بوکان تشکیل می دهند. نمونه آماری این تحقیق 130 نفر می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از پرسشنامه های مقیاس خود پنداره پیرز – هریس، پرسشنامه مشکلات رفتاری شهیم و یوسفی (1378) و مقیاس مهار هیجانی ( ACS ) استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که در مؤلفه های رفتار، وضعیت مدرسه و عقلانی، اضطراب، ظاهر ویژگی های فیزیکی، شهرت و شادی و رضایتمندی از ابعاد خود پنداره، بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد. در مؤلفه های نقص توجه، رفتار اجتماعی، ترس و پرخاشگری از ابعاد مشکلات رفتاری، بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد. در مؤلفه های خشم، خلق افسرده، اضطراب و عاطفه مثبت از ابعاد کنترل عواطف، بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد. درمجموع نتایج نشان می دهد که بین افراد کم بینا و کم شنوا تفاوت معناداری در متغیرهای خود پنداره، مشکلات رفتاری و مهار هیجانی دیده نمی شود.