سوگند خاکسار

میزان رضایتمندی روستاییان از کیفیت خدمات ارائه شده در کانون های روستایی نیازمند بازخورد و دریافت دیدگاه آن ها و مش ارکت شان در فراگرد مدیریت توسعه محلی است. با وجود ارایه خدمات کمابیش زیاد در سکونتگاه های روستایی مورد مطالعه، هنوز شکاف زیادی بین ادراکات و انتظارات روستاییان از کیفیت خدمات مدیریت محلی و میزان رضایتمندی آن ها وجود دارد. بنابراین، واکاوی و شناساندن نقاط قوت و ضعف خدمات رسانی در مح یط روس تا، مدیریت محلی، برنامه ریزان و دست اندرکاران روستایی را در برنامه ریزی مناسب و کارآمد در این زمینه یاری خواهد رساند. پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها به شیوه کمی و میدانی، و مبتنی بر پرسشنامه، به ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنان روستایی از خدمات مدیریت محلی با استفاده از مدل سروکوال انجام شد. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات میدانی پژوهش، پرسشنامه تغییر یافته سروکوال اس ت ک ه برپای ه پیش ینه پژوهش و مطالعات مقدماتی محققان در زمینه هماهنگ کردن پرسشنامه اصلی با ش رایط و مقتضیات خدمات مدیریت محلی تنظیم شده است. نتایج نشان داد، بدلیل برنامه ریزی براساس رویکرد عقل گرایی فن محور ( فنی- ابزاری و با اصالت متخصص ) و بی توجهی به نظر و خواسته های ساکنان روستایی مورد مطالعه در برنامه های عمرانی و اجرای طرح ها، ش کاف زی اد ب ین انتظارات و ادراکات س اکنان روستایی از خدمات مدیریت محلی در بعد محسوسات، قابلیت اعتماد، اطمینان، پاسخ گویی و همدلی وجود دارد. هرچن د در بعضی از گویه های ابعاد پنج گانه مذکور، وضعیت روستاها درمقایسه با گذشته بهبود داشته است، اما کم ت وجهی ب ه خواسته های ساکنان روستایی و مشارکت ندادن آنها در فراگرد خ دمات -رس انی در اف زایش ش کاف ب ین ادراک ات و انتظارات آن ها از خدمات ارایه شده اثرگذاربوده است.

توجه به مقوله سرمایه اجتماعی در مدیریت منابع محیطی توسط مردم و مشارکت در برنامه های مختلف توسعه به مثابه یکی از عناصر مهم مدیریت و توسعه روستایی است؛ که در رفع مشکلات اجتماعی اقتصادی و توزیع بهینه خدمات و امکانات، به منظور افزایش رفاه و آسایش روستاییان مؤثر است. بااین وجود، اهمیت و جایگاه سرمایه اجتماعی و مشارکت روستاییان به درستی تشخیص داده نشده است. بدین ترتیب، ایفای نقش مردم و مشارکت آن ها در جهت تسریع فرآیند توسعه آن چنان که باید موردتوجه قرار نگرفته است. بر این شالوده، این پژوهش رابطه بین بهبود سرمایه اجتماعی روستاییان و مشارکت آن ها در برنامه های توسعه روستایی با نقش میانجی اثرات محیطی اکولوژیک، فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی فرهنگی ادراک شده از اجرای برنامه ها و طرح ها توسط روستاییان در روستاهای استان تهران را آشکار می سازد. یافته های پژوهش حاضر که به روش توصیفی پیمایشی و مبتنی بر ابزار پرسشنامه در 400 خانوار نمونه و در 33 روستای نمونه انجام شد، بیانگر تأثیر مثبت سرمایه اجتماعی بر مشارکت روستاییان در برنامه های توسعه روستایی است؛ به سخن دیگر با بهبود آگاهی اجتماعی، اعتماد اجتماعی و شبکه های اجتماعی نسبت به اجرای برنامه ها و طرح های اجتماعی اقتصادی توسط مدیریت محلی، مشارکت روستاییان در اجرای طرح ها و شراکت در فعالیت های اجتماعی و سرمایه گذاری اقتصادی در روستاها افزایش یافته که درنتیجه موجب بهبود میانگین ابعاد توسعه پایدار روستایی شده است.