محمدحسین صائمی نیا

مقدمه و هدف: هدف اصلی این مطالعه اثر دو ماه آموزش هندبال بر میزان خلاقیت دانش آموزان پس 7 تا 8 ساله شهرستان دزفول بود. روش شناسی: هفتاد دانش آموز داوطلب بصورت تصادفی در دو گروه سی و پنج نفری تقسیم شده و گروه های آزمایش و کنترل را تشکیل دادند. گروه آزمایش به مدت دو ماه تحت آموزش بازی هندبال قرار داده شده و گروه کنترل به فعالیت های روزمره خود ادامه دادند.در یک طرح پیش آزمون و پس آزمون میزان خلاقیت هر دو گروه با استفاده از آزمون تفکر خلاقیت در عمل و حرکت تورنس اندازه گیری شد. نتایج: نتایج تحلیل داده با استفاده از آزمون آماری تی نشان داد که گروه آزمایشی به شکل معناداری از رشد خلاقیت بیشتری نسبت به گروه کنترل برخودار بوده (0.05P≤). یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد در مجموع میانگین شاخص های خلاقیت در بین دانش آموزان گروهآزمایش با دانش آموزان گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. این یافته ها حاکی از آن است که ارائه فعالیت هایی همچون بازی هندبال در گروه آزمایش تحقیق، منجر به توسعه میزان شاخص گیری های خلاقیت(سیالی- ابتکار- تخیل) شده است. نتیجه گیری : به نظر می رسد فراگیری هندبال در این سنین به سبب ایجاد تعامل کودک با همبازیهایش و توپ منجر به رشد خلاقیت ایشان شده باشد.