سید علی اصغر محمودآبادی

تحولات فرهنگی در عصر حاکمیت تیموریان هند، نقطه عطفی در تاریخ این سرزمین به شمار می رود. این دگرگونی درجنبه های مختلف، از جمله تولید مکتوبات بسیار غنی جلوه گر شد که از میان آنها، آثار قرآنی که در نوع خود در جهان اسلام و برخی در تاریخ مطالعات قرآنیِ شبه قاره کم نظیرند جایگاهی خاص دارند. پدیدآورندگان آن آثار، گاه چهره های سیاسی از شخصیت های هندی یا ایرانیان مهاجر مؤثر در ابعاد سیاسی اجتماعی دردوره گورکانیان شبه قاره هند بوده اند. این پژوهش با بهره گیری از مطالعات میان رشته ای (تاریخ اسلام و علوم قرآنی) و با روش توصیفی و تحلیل و استناد تاریخی، به معرفی شخصیت های سیاسی اجتماعی قرآن پژوه در عصر گورکانیان هند و بررسی برخی از آثار تفسیری آنان می پردازد.

تاریخ قرون میانه شبه قاره هند، با ظهور آثار قرآنی و تفاسیری که گرایش های اخلاقی و عرفانی در آنها برجستگی دارد، همراه بوده است. برخی از این آثار به مفسرانی از خود شبه قاره و برخی به مهاجران ایرانی تعلق دارد. این جستار به روش استناد تاریخی، ضمن بیان تاریخ تفسیر و مراحل آن در شبه قاره، به شیوه توصیفی- تحلیلی، گرایش های اخلاقی و عرفانی دو مورد از تفاسیر قرن هشتم و نهم هجری آن دیار را بررسی کرده، زمینه های تاریخی پیدایش تفاسیر با گرایش های یادشده را آشکار می کند.