امیرعباس فاتحی دهاقانی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین شیوههای والدگری و تبلور وجودی با واسطهگری پایداری روانی بود. شرکتکنندگان 355 نفر از دانشجویان کارشناسی<br />ارشد دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونهبرداری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و پرسشنامههای شیوههای والدگری (بری، 1991 )، پایداری<br />روانی (کلاف و دیگران، 2002 ) و مقیاس تبلور وجودی (داینر و دیگران، 2010 ) را در محل کلاسهای عادی خود تکمیل کردند. یافتهها با استفاده از روش<br />مدلیابی معادلات ساختاری نشاندهنده رابطه مثبت و معنادار شیوه والدگری مستبدانه با تبلور وجودی بود. رابطه شیوه والدگری مقتدرانه با پایداری روانی مثبت<br />و معنادار، و رابطه شیوه والدگری آسانگیر با پایداری روانی منفی و معنادار بود. شیوه والدگری مستبدانه بر تبلور وجودی اثر مستقیم و شیوههای والدگری مقتدرانه<br />و آسانگیر به واسطه پایداری روانی بر تبلور وجودی تأثیر غیرمستقیم دارد. در پایان، ضمن بحث درباره یافتهها، با توجه به پیشینه علمی موجود، به کاربرد عملی<br />یافتهها در آموزش والدین و افزایش تبلور وجودی در افراد اشاره شده است.