اعظم السادات ارشدحسینی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس شغلی و خودکارآمدی شغلی انجام شد. جامعه آماری پژوهش مربیان تربیت بدنی شنا، والیبال و بسکتبال اداره تربیت بدنی شهر قم بود. در این پژوهش آزمایشی، 30 نفر به روش نمونه گیری دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه برنامه درمان را دریافت کرد و گروه کنترل برنامه ای را دریافت نکردند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استرس شغلی و خودکارآمدی شغلی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین نمرات پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در استرس شغلی و خودکارامدی شغلی تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که استفاده از فنون مبتنی بر ذهن اگاهی بر کاهش استرس شغلی و افزایش خودکارمدی شغلی مربیان تربیت بدنی مؤثر است.