بهرام رنجبر

زمینه و هدف: خانواده بنیادی ترین و مقدس ترین نظام اجتماعی هر جامعه ای است که عموماً هسته ای حمایتی – عاطفی و مورد اعتماد افراد و محافظی قوی در مقابل فشارها، اضطراب ها و خشونت دنیای خارج آنان محسوب می شود. این پژوهش به منظور بررسی خیابانی شدن زنان، تأثیر نظام و ساختار خانواده را بر این پدیده با اتکاء بر نظریات حوزه انحرافات اجتماعی، سرمایه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، در قالب فرضیاتی ملهم از این نظریات، مورد آزمون تجربی قرار داده است. روش شناسی: جمعیت آماری تحقیق، زنان خیابانی شهر تهران هستند. داده های پیمایش در سال 1385 از سطح شهر و مراکز نگهداری زنان خیابانی جمع آوری شده است و داوری در باب فرضیات با استفاده از تکنیک آماری خی دو و رگرسیون انجام شده اند. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که گسیختگی خانوادگی با ایجاد فشار و روابط سرکوبگرانه بر روی زنان و دختران، آنان را به ناچار به حاشیه زندگی اجتماعی از جمله رها شدن در خیابان ها و تن فروشی سوق می دهد. همچنین میزان تغییرات سرمایه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خانواده با میزان تغییرات خیابانی شدن زنان همراه است.