سعید تمنا

زمینه و هدف: در رویکرد پلیس جامعه محور، توسعه ی مشارکت مردمی، می تواند نقش بسیار مهمی در ارتقای عملکرد نیروی انتظامی در کاهش سرقت ایفا کند. هدف این مقاله آن است که ضمن سنجش میزان مشارکت مردم در پیشگیری از سرقت، متغیرهای تأثیرگذار بر این امر شناسایی شود و موانع مشارکت معرفی گردند. روش شناسی: این مطالعه به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- پیمایشی است. برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق، از پرسشنامه ی محقق ساخته، که اعتبار آن تأیید گردیده، استفاده شده است. جامعه ی آماری، کلیه ی سرپرستان خانوارهای ساکن در محدوده ی مناطق هشت گانه ی شهرداری تبریز است که نمونه ا ی 386 نفری از آن، با استفاده از روش نمونه گیری احتمالی متناسب با حجم، انتخاب شده است. یافته ها: یافته ها حاکی از آن است که میانگین میزان مشارکت مردمی در پیشگیری از وقوع سرقت از منازل، در حد 3/2 و نسبتاً پایین است و از یازده فرضیه پیشنهادی، تنها تأثیر متغیرهای میزان سرمایه اجتماعی افراد، میزان تمایل به رفتارهای غیرهمیارانه، نوع مالکیت واحدهای مسکونی، منطقه سکونت افراد و موقعیت جغرافیایی آن ها، معنادار بوده است. نتایج: فقدان روش های کارآمد و فراگیر، برای آموزش صحیح مشارکت در پیشگیری از سرقت و افزایش کم و کیف آگاهی مردم و در عین حال عدم توجه به نهادینه سازی این آگاهی ها در بستر ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی از موانع اصلی بسط و توسعه مشارکت مردمی در پیشگیری از سرقت محسوب می شود.