محمدباقر محمدزاده مقدم

هدف پژوهش حاضر، یافتن پاسخ به این پرسش اساسی است که آیا کیفیت سود بر سیاست تقسیم سود شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر دارد؟ در پاسخ به این پرسش به دلیل کیفی بودن متغیرکیفیت سود برای اندازه گیری آن از دو معیار کیفیت اقلام تعهدی و مدیریت سود استفاده شده است. به منظور اندازه گیری کیفیت اقلام تعهدی از الگوی مک نیکولز و برای اندازه گیری مدیریت سود در گزارشگری سالیانه، از الگوی تعدیل شده جونز استفاده گردید. همچنین از نرخ پرداخت سود تقسیمی برای اندازه گیری سیاست تقسیم سود استفاده شده است. بدین منظور برای آزمون فرضیه های پژوهش، تعداد 105 شرکت، در بازه زمانی پنج ساله 1390 تا 1394، شامل 525 سال-شرکت انتخاب شده است. آزمون فرضیه های پژوهش از طریق مدل رگرسیون چند متغیره انجام گردید. نتایج حاصل بیانگر آن است بین کیفیت اقلام تعهدی و سیاست تقسیم سود رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد که این نشان از قابلیت اعتماد اقلام تعهدی دارد، درحالی-که رابطه بین مدیریت سود و سیاست تقسیم سود از لحاظ آماری معنی دار نیست. درواقع می توان گفت در شرکتهای ایرانی روند پرداخت سود تقسیمی تابعی از مدیریت سود نیست و این خبر خوبی برای سهامداران بازار سرمایه کشور به شمار می رود.

هدف:هدف پژوهش حاضر، تأکید بر اهمیت داده های حسابداری در الگو سازی نرخ تورم و با استفاده از اطلاعات میان دوره ای 90 شرکت (1980 سال-شرکت) پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و در بین سال های 1385 تا 1395 است. روش:با توجه به ویژگی های پیچیده و غیرخطی تورم در پژوهش حاضر بر قدرت پیش بینی الگو های مختلف هوش مصنوعی شامل شبکه عصبی، الگوریتم ژنتیک و پرواز پرندگان تکیه شده است. به منظور دانش افزایی در حوزه حسابداری کلان، تعدادی از متغیرهای حسابداری انتخاب و توان توضیحی آنها در پیش بینی دو شاخص اندازه گیری نرخ تورم (شاخص بهای تولیدکننده و شاخص بهای مصرف کننده) آزمون شده است. یافته ها:نتایج بیانگر آن است که الگوی ترکیبی شبکه عصبی، الگوریتم ژنتیک و الگوریتم تجمع پرندگان در پیش بینی نرخ تورم بهتر از سایر الگو ها عمل می کند. نتایج الگو سازی با استفاده از متغیرهای حسابداری نیز بیانگر آن است که خطای پیش بینی شاخص بهای تولیدکننده، کمتر از شاخص بهای مصرف کننده است. نتیجه گیری: در کل، پیامد اصلی پژوهش، تأیید اهمیت اطلاعات حسابداری در سطح کلان اقتصادی است که باید در تصمیم گیری های کلان مورد استفاده قرار گیرد.

موضوع و هدف مقاله: خودکارآمدی، به اعتقاد حسابرس به توانمندی های فردی اشاره دارد که موجب می شود حسابرس بر وضعیت های موجود کنترل بیشتری داشته باشد و از این طریق عملکرد و قضاوت حرفه ای را بهبود بخشد. لذا، خودکارآمدی حسابرس می تواند تحت تأثیر سبک های حل مسأله قرار -گیرد. بدین منظور در این تحقیق، تأثیر سبک های حل مسأله بر خودکارآمدی حسابرسان دیوان محاسبات ایران بررسی شده است. روش پژوهش: روش توصیفی- پیمایشی و از منظر هدف، از نوع کاربردی می باشد که از ابزار پرس ش نامه اس تاندارد اس تفاده شده است. نمونه پژوهش 406 نفر حسابرسان دیوان محاسبات می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. یافته های پژوهش: نتایج نشان می دهد که سبک های حل مسأله بر خودکارآمدی حسابرسان دیوان محاسبات تأثیر معنی دار دارند. بنابراین سبک های خلاقانه، اعتماد، گرایش، درماندگی، مهارگری و اجتناب به ترتیب بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی حسابرس دارند. نتیجه گیری، اصالت و افزوده آن به دانش: نتایج این پژوهش می تواند به دیوان محاسبات کشور کمک کند در استخدام حسابرسان جدید، نوع سبک های حل مسأله آنان را در نظر گرفته، تا از این طریق با بهبود خودکارآمدی فردی، کیفیت حسابرسی را افزایش دهند. بنابراین، نتایج این پژوهش می تواند مفاهیم نظریه شناختی و رفتاری کسیدی را وارد متون تحقیقات رفتاری در حسابرسی دولتی نماید.