مریم بهرامی هیدچی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی مکانیسم های دفاعی در پیش بینی استرس ادراک شده براساس سبک های دلبستگی بیماران مبتلا به کووید -19 بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام افراد شهر تهران که در سال 1399 به کووید 19مبتلا شدند، بود که به صورت اینترنتی پرسشنامه ها را تکمیل کردند. 300 نفر با روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های سبک دلبستگی کولینز و ریدر، استرس ادراک شده کوهن و همکاران و سبک های دفاعی اندروز و همکاران بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل مسیر انجام شد. نتایج نشان داد که مدل فرضی برازش مناسبی داشت و تایید شد. همچنین نتایج ضرایب مسیر نشان داد که ضریب مسیر از سبک دلبستگی ایمن به مکانیسم دفاعی رشد نیافته و روان آزرده، منفی و معنادار بود. همچنین نتایج ضریب مسیر غیرمستقیم نشان داد که رابطه مکانیسم دفاعی رشدنیافته و استرس ادراک شده با میانجی گری دلبستگی ایمن معنادار بود.  بنابراین سبک دلبستگی ایمن با میانجی گری مکانیسم های دفاعی رشدنایافته، میزان استرس ادراک شده بیماران مبتلا به کووید 19 را پیش بینی کرد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی ناگویی هیجانی بر ارتباط بین افسردگی و اعتیاد اینترنتی انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشگاه آزاد واحد کرج در نیمسال دوم تحصیلی 96-1395 است .روش نمونه گیری از نوع تصادفی خوشه ای و نمونه پژوهش در برگیرنده ی 314 نفر از دانشجویان می باشد. ابزار پژوهش مقیاس های ناگویی هیجانی تورنتو (1986)، افسردگی بک (1987) و اعتیاد به اینترنت یانگ (1988) بود. داده ها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد مدل تدوین شده از برازش مناسبی برخوردار است و در ارتباط بین افسردگی و اعتیاد اینترنتی، ناگویی هیجانی نقش میانجی دارد. به عبارتی، کاربرانی که دچار اعتیاد به اینترنت می شوند در صورتی که مشخصه های ناگویی هیجانی و علائم افسردگی بیشتری داشته باشند، به احتمال زیادتری وابسته به اینترنت می شوند. با در نظر گرفتن نتایج پژوهش، توجه مضاعف به پیش بین ها و همایندهای اعتیاد اینترنتی در تدوین مداخلات درمانی پیشنهاد می شود.