یسرا محمدی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیوند با مدرسه دانش آموزان براساس حمایت تحصیلی و خودپنداره تحصیلی انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر ثلاث باباجانی (کرمانشاه) در سال تحصیلی 1395-1394 تشکیل می دادند که از میان آن ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، تعداد 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که در نهایت 130 پرسشنامه سالم وارد تحلیل شد. از پرسشنامه پیوند با مدرسه رضایی شریف و همکاران (1390)، پرسشنامه حمایت تحصیلی ساندز و پلاکت (2005) و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یسن چن (2004) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین حمایت تحصیلی (و مؤلفه های آن) و خودپنداره تحصیلی (و مؤلفه های آن) با پیوند با مدرسه دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که 46 درصد از کل واریانس پیوند با مدرسه دانش آموزان براساس حمایت تحصیلی و خودپنداره تحصیلی قابل پیش بینی است؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت که حمایت تحصیلی و خودپنداره تحصیلی از متغیّرهای مهم و مرتبط با پیوند با مدرسه دانش آموزان هستند

پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گشتالت درمانی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلّیه ی مادران دارای کودک کم توان ذهنی مراکز تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر اردبیل در 94-1393 تشکیل می دادند. برای انتخاب نمونه با توجه به محدودیت های موجود در عمل نمونه گیری، ابتدا از میان این مراکز یک مرکز بصورت در دسترس انتخاب شده و سپس از میان مادران کودکان این مرکز با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 30 مادر انتخاب گردیده و در نهایت به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، گشتالت درمانی گروهی را طی 10 جلسه دریافت نمودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی بهزیستی روان شناختی ریف و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. داده ها از طریق آزمون آماری کواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیه های پژوهش مبنی بر اثربخشی گشتالت درمانی گروهی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی مورد تأیید قرار گرفته است و مادران گروه آزمایش نسبت به مادران گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی بیشتری داشتند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که گشتالت درمانی گروهی در افزایش بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی تأثیر معناداری دارد.